“คิดว่าตัวเองเหมาะกับเป็นหมากรุกตัวไหนละ?"
คำถามนั้นต้องการคำตอบ แต่ตัวของข้านั้น...ไร้ซึ่งคำตอบ
นั่นไม่ใช่เพราะข้าไม่เคยเล่นหมากรุก นั่นไม่ใช่เพราะข้าไม่รู้จักหมากรุก แต่นั่นเป็นเพราะข้าไม่เคยเปรียบเทียบตัวเองกับหมากรุกต่างหาก
ตัวหมากที่อยู่บนกระดานนั้นแทนที่ทหารที่อยู่ในสนามรบ
แต่ข้าไม่ใช่ทหาร...ข้าไม่ใช่ป้อมปราการ...ไม่ใช่นักบวช...ไม่ใช่ขุนนาง...ไม่ใช่อัศวิน...
..และข้า...ไม่ใช่ราชา...
ข้าถึงไม่เคยคิด ไม่เคยเทียบ..ไม่เคยเปรียบตัวเองว่าเป็นอะไรทั้งนั้น
สูงเกินไป..
ยิ่งใหญ่เกินไป...
.....
ส่วนข้านั้นเป็นเพียง...แค่คนคนนึง...
เกิดมาและต้องตาย ใช้ชีวิตเร้นกายอยู่ในโลกสีเทา...คอยทำตามคำสั่งขององค์ราชาบนกระดานจากนอกกระดานของพระองค์..นอกกระดานของสงครามของสีขาวและสีดำ
แต่ไม่ใช่ว่านั่นจะหมายความว่าข้าจะอยู่เหนือกฏเกณฑ์..
ไม่ ไม่เลย ข้าไม่ได้อยู่นอกกรอบของใคร ข้าอยู่ในกรอบสีเทา...ที่ราฟาเล่สร้างให้...ที่ตระกูลขีดไว้...ที่ท่านพ่อได้พร่ำกล่าว....ที่ราชา...คือผู้ถือกุญแจ
บนกระดานสีเทา
บนสนามสีเทา..
ไม่ใช่บนลานที่สีขาวและดำ...แต่เป็นลานของสองสีที่ได้ถูกหลอมรวมกัน
ข้าจะรับใช้ใครก็ได้ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ถูกต้อง......บนที่แห่งนั้น...ข้าที่มองจากเบื้องล่างทำได้เพียงคุกเข่าและก้มหัว
สีขาว และ ดำ...มันยิ่งใหญ่เกินไป
สีขาว และ ดำ...มันชัดเจนเกินไป...
......น้ำหนักนั้นมันมากเกินไป
...มันไม่ใช่โลกของข้า...
เพราะอย่างนั้นข้าจึงคิดว่าข้าไม่เหมาะสมที่จะอยู่บนกระดานนั้น ไม่เหมาะที่จะอยู่บนสนามที่เต็มไปด้วยเกียรติยศและศักดิ์ศรี....เพราะมันไม่คู่ควร..เพราะข้าไม่คู่ควร...
เพราะข้า..มีที่ของข้า มีสนามของข้า...
เพราะสิ่งที่ข้าเป็นได้ ...สิ่งที่ข้าสามารถทำได้นั้นมีอยู่ตรงนี้..อยู่ที่นี่
อยู่ที่นอกกระดานแห่งนี้...ไปตลอดกาล...
...
..
------------------------------------------------------------
สรุป...
- ออรี่ไม่คิดว่าตัวเองเหมาะที่จะอยู่บนกระดาน เขารู้สึกว่ามันสูงเกินไป และมมันไม่ใช่สถานที่ของเขา และเขาไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองจะมีค่าขนาดนั้น สำหรับเขาแล้ว "เป็นคนนอกกระดานที่คอยทำตามคำสั่งราชาในกระดาน" ถึงเหมาะสมกว่า
แวะมาอ่านค่า ชอบตรงสีเทานะ ดูแบบ อ้าาา มองมุมนี้ตีมสวยดีค่ะ
ReplyDelete--เซนะ--