Northern Light :
ฉันมองปืนสีทองบนตัก สัมผัสของมันเย็นเฉียบและมันเป็นเงา
นี่คือสิ่งที่ 'เขา' ได้มอบให้แก่ฉัน เพื่อให้ฉันได้ทำลายความอ่อนแอพวกนั้น..
ฉัน...แค่จับมัน มองมัน... ไม่ใช่ว่าไม่รู้วิธีใช้ ไม่ใช่ว่าไม่รู้วิธีจับ..
ฉันรู้ว่ามันใช้ยังไง ฉันรู้วิธีสับไกปืน วิธีใส่กระสุน...
ฉันรู้วิธีเล็ง และฉันก็รู้วิธีที่จะยิง..
แม้ว่าตัวฉันจะไม่เคยได้รับอนุญาตให้จับถือ เพราะพี่ชายบอกว่าจะปกป้องเอง.. เพราะพี่ชายบอกว่าให้คนที่แปดเปื้อนคือเขาเอง...
แต่...
ฉัน...ไม่อยากที่จะเป็นแค่คนที่คอยถ่วงแข้งถ่วงขา ไม่อยากจะเป็นแค่คนที่ทำให้พี่อ่อนแอขึ้นไปมากกว่านี้
ฉันรักพี่.. ฉันรักพี่มาก.. พี่ดูแลและให้ฉันทุกอย่าง อ่อนโยนกับฉันเสมอ และยอมทำตามแทบทุกสิ่งที่ฉันขอ แต่......
ฉันก้มมองขาตัวเอง แค่จะขยับก็ยังทำไม่ได้.. และมันก็เจ็บ.. เจ็บและพันไว้ด้วยผ้าพันแผลจากความโง่ของฉัน ความไว้ใจมากเกินไปของฉัน.....และนั่นทำให้พี่ของฉันเจ็บปวด
....
ฉันยังจำได้เสมอ พี่ชายบอกว่าฉันนั้นเหมือนเจ้าหญิง เจ้าหญิงที่เป็นแก้วตาดวงใจของพี่...
แต่ฉันไม่อยากจะเป็นเจ้าหญิงของพี่... ฉันไม่อยากจะเป็นแค่เจ้าหญิง..ที่ทำอะไรไม่ได้
...เอาตามตรง ตัวฉันไม่ใช่เจ้าหญิง....ไม่ใช่เลย....
..ฉันเป็นแค่...เด็กผู้หญิงคนนึง ที่มีแต่ได้รับ โดยไม่เคยได้ให้สิ่งใดตอบกลับไปต่างหาก...
'เขา' อีกคน บอกว่าฉันเห็นแก่ตัวและเกะกะ
'เธอ' บอกว่าฉันไม่สมควรที่จะอยู่
'ฉัน' รู้ตัวดีว่าฉันไร้ค่ามากแค่ไหน
'พี่' บอกฉันว่า.... "ไม่เป็นไร"
...
ฉันไม่อยากจะเป็นเจ้าหญิง....ไม่เคยอยากที่จะเป็น และมันไม่มีทางที่จะเป็น
ฉันไม่เคยอยากที่จะฆ่าใคร เพราะฉันรู้ว่าพวกเขาทุกคนต่างมีคนที่รักและใส่ใจ
ทุกคนมีครอบครัว...มีคนที่รอคอยการกลับไป... เพราะอย่างนั้นฉันถึงไม่อยากจะเป็นส่วนนึงที่ทำให้คนเหล่านั้นต้องเสียใจ.. เพราะหากมีใครมาทำอะไรพี่ ฉันเองก็คงจะเสียใจมากเหมือนกัน
แต่ตอนนี้ฉันได้รู้ตัวแล้ว ว่าหากฉันไม่ทำอะไรซักอย่าง คนที่จะเสียใจที่สุดคือตัวของฉันเอง..
ฟังดูโลภมากและเห็นแก่ตัว...แต่ฉันจะไม่ยอมปิดหูปิดตา นั่งรอพี่ชายด้วยรอยยิ้มอยู่อย่างนี้อีกแล้ว..
ฉันน่ะ....
...
"โอไรอ้อน.. คือว่าฉัน..."
"ไวทไลท์คะ.. พี่มีเรื่องอยากจะขอร้องค่ะ"
"คุณพ่อคะ หนู..."
"ตราบาป ขอโทษนะ แต่ว่า..."
"คุณคาเตน่า ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ.."
"คุณจุติคะ ฉันมีเรื่องอยากจะถามซักหน่อย"
"คุณเคน...ได้โปรดเถอะค่ะ"
"..คือว่าฉัน...ฉันอยากที่จะ..."
..
..
No comments:
Post a Comment