[ABONYC] 02. Forest, Sea and Sun

ในขณะที่ หยางเซิน นั้นมีความหมายว่า ผืนป่าและท้องทะเล



หยางหลิว ผู้พี่นั้นกลับมีความหมายว่า กระแสน้ำและดวงตะวัน




ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา หยางเซินมักเดินตามพี่ชายราวกับเงาตามตัว ทุกย่างก้าวที่หยางหลิวได้ทิ้งรอยเท้าไว้ หยางเซินจะก้าวเหยียบลงไปบนนั้นเสมอ



ในสายตาของเขาพี่ชายนั้นเหมือนกับดวงตะวัน แม้จะแก่กว่ากันไม่กี่ปี แต่ในสายตาหยางเซินนั้นไม่มีใครที่สง่างามได้เท่าพี่ชายของตนอีกแล้ว



แต่ถึงกระนั้นเขาก็รู้ดี ไม่ว่าจะเพียรเหยียบตามรอยเท้าคู่นั้นไปกี่ครั้ง ไม่ว่าจะเดินตามไปไกลซักแค่ไหน เขาจะไม่มีวันเดินเคียงข้างกับพี่ได้



ด้วยเพราะรอยเท้าจะมีได้ก็ต่อเมื่อมีผู้ก้าวเดิน



และหยางเซินเองก็พึงพอใจกับการเดินตามอยู่อย่างนี้



พี่จะก้าวเดินไปไกลอย่างไรก็ย่อมได้ เขาจะเดินตามพี่ไปอย่างช้าๆไม่รีบร้อน หากเหนื่อยก็จะพัก หากเบื่อก็จะออกนอกเส้นทางไป



จะเถลไถลทำตามใจของตนเองเท่าที่ตนเองจะต้องการ



เบื่อเมื่อไหร่ก็ถึงค่อยเดินย้อนกลับไปหา ไปเหยียบรอยเท้าที่ถูกทิ้งไว้ให้อีกครั้งอย่างที่ทำมาเสมอ



แต่หยางเซินนั้นรู้ดี



ไม่ว่าจะก้าวหนีหายไปอย่างไรก็จะยังคงมีคนที่หยุดเดินและยืนรอเขาไม่ยอมก้าวต่อไปไหนหากยังไม่เห็นเขาเดินกลับมาในสายตา



อย่างไรเสียก็มีกันอยู่แค่นี้



มีอยู่แค่นี้มานานแสนนาน...