[XMANG] 01. You are my sunshine

you were my sunshine..


"ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเชลซีก็ไม่ต้องตาย!!"

เสียงกรีดร้องและด่าทอของหญิงสาววัยตรงหน้านั้นราวกับจะขาดใจ เธอคว้าของใกล้ตัวที่สุดปาใส่ชายหนุ่มในชุดไว้ทุกข์ที่ไม่ได้ขยับหลบแต่อย่างใด


....my only sunshine..


โลเวลล์เพียงแค่หลุบตาลง รับฟังเสียงกรีดร้องราวจะขาดใจของหญิงที่ครั้งหนึ่งนั้นเต็มไปด้วยอยยิ้มและเสียงหัวเราะ แต่ในตอนนี้เธอกลับทรุดลงซบโลงไม้สีดำด้วยหัวใจที่แหลกสลาย ขอบตาแดงก่ำนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและเกรี้ยวกราด ราวกับเปลวไฟที่โหมกระหน่ำที่ดูไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

และเมื่อเห็นว่าชายที่เธอต่อว่าไม่ได้ขยับไปไหน เธอก็พุ่งเข้าหา ตบใบหน้าของเขา ท่าทอและทุบตี

"เพราะคุณ..! เพราะคุณ!!! คุณฆ่าเธอ -- คุณฆ่าลูกของฉัน!!"

"ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเป็นมิวแทนท์..ลูกของฉันก็คงไม่ต้องตาย!!!"


.......you made me happy..


"ไม่ตาย...ได้ยินไหม!!"


โลเวลล์ปล่อยให้เธอทำตามที่เธอต้องการโดยไม่ปริปากพูดจา เขาไม่ได้ลงมืออะไรกับเธอเลยแม้หัวใจของเขาเองก็แหลกสลายไม่แพ้กัน

เขาเพียงแค่ยืนอยู่อย่างนั้น มองร่างในชุดดำของหญิงสาวที่ทรุดลงไปนั่งร้องไห้กับพื้น เธอทุบขาของเขาอีกครั้งและอีกครั้ง ออกคำสั่งให้เขาคืนลูกให้กับเธอ ด่าทอว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างเป็นความผิดของเขา

...


เพราะเป็นมิวแทนท์จึงให้กำเนิดลูกที่เป็นมิวแทนท์

เพราะเป็นมิวแทนท์จึงถูกริบพลัง...


...when skies were gray.......


เพราะยังเป็นเพียงแค่เด็ก...

...เชลซีจึงไม่อาจประคองชีวิตต่อไปให้หากขาดซึ่งพลัง


...


...now you'll never know dear....


เสียงบางสิ่งแตกกระจาย

เลือดสีสดไหลลงมาจากศีรษะปะปนไปกับน้ำตาของเขาที่ไหลมาจนถึงปลายคาง

เขาถูกไล่ออกจากงานศพของลูกสาวตัวเอง ถูกด่าทอว่าเป็นฆาตกรเพียงเพราะเธอต้องการที่จะโยนความโกรธแค้นทั้งหมดไปที่ใครซักคน และได้เลือกเอาตัวของเขาที่ทำให้ลูกของเธอแตกต่างจากมนุษย์ธรรมดา

คนหนึ่งตาย อีกคนร่างกายอ่อนแอจนต้องอยู่เพียงแค่โรงพยาบาล

เหตุการณ์ M-day นั้นแม้ไม่ได้พรากพลังไปจากเขา แต่ก็ทำลายทั้งความสุขและครอบครัว

พรากทั้งลูกสาวและภรรยา


...how much i loved you..


ทั้งเสียงหัวเราะ และฤดูใบไม้ผลิ

...จนเหลือเพียงแค่ความทรงจำ


...


"มั่นใจแล้วเหรอโลเวลล์"

"แบบนี้แหละ ดีแล้ว"

เขาลูบเรือนผมของภรรยาที่นอนหลับอยู่ข้างลูกสาวตัวน้อย โชคยังดีที่พลังของเธอหายไปแต่ยังคงชีวิตไว้ได้ต่างจากฝาแฝดของเธอ

โลเวลล์ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของทั้งสองอย่างแผ่วเบาราวกลับกลัวว่าจะทำให้พวกเธอลืมตาตื่นขึ้นจากความฝันโดยมีเสียงถอนหายใจของรัสเซลดังมาให้ได้ยิน

"จากนี้ไปพอสองคนนี้ฟื้นขึ้นมา พวกเขาจะลืมเรื่องการตายของเชลซี" รัสเซลพูด เสียงของเขาแผ่วราวเสียงกระซิบ "จะจำเพียงแค่พวกนายหย่ากัน และเชลซีที่พลังไม่ได้โดนริบไปอยู่กับนาย..."


...why did you take....


"ขอบคุณ" คนพูดลุกขึ้นจากเตียง เขามองข้าวของของเซลซีในกล่องกระดาษ ก่อนจะหยิบสมุดภาพรวมสัตว์โลกน่ารักที่ลูกสาวของเขาชอบนักหนาขึ้นมาเปิดผ่าน แล้วหยิบตุ๊กตาแพนด้าแดงขนาดไม่ใหญ่นักยัดใส่กล่องไป

"จากนี้ถ้าสองคนนี้อยากเจอเชลซีขึ้นมา... น่าจะปลอมตัวเป็นเชลซีมาหาพวกเขาตลอดเลยเหรอ? โลเวลล์....เรื่องนั้นฉันว่ามันไม่--"

"ภรรยาของฉันน่ะ..." เจ้าของชื่อขัดขึ้น เขาปิดสมุดภาพ "ก้าวข้ามความเจ็บปวดนั้นไม่ได้หรอก ...เธอจะตรอมใจ เพราะอย่างนั้นแบบนี้น่ะดีแล้ว"

"...ดีแล้ว...."



....my sunshine away.....