เป็นส่วนนึงของกิจกรรมเน้
------------------------------------------------------------
ฟิคนี้เป็นฟิคที่ ก่อนนอเทิลไลท์จะกลายมาเป็นแวมไพร์ครับ บางคนที่เคยคุยด้วยแล้วก็อาจจะพอรู้มาบ้างว่าเธอคนนี้เคยเป็นคนก่อนที่จะเป็นแวมไพร์ และนี่คือจุดสิ้นสุดของการเริ่มต้นเรื่องราวทั้งหมดครับ
------------------------------------------------------------
[ Niveus Letum .1]
ท่ามกลางเปลวไฟที่โหมกระหน่ำย้อมให้ท้องฟ้าเป็นสีแดงเลือด ร่างสูงสง่าสีดำท่ามกลางซากศพมากมายกลับเป็นสิ่งที่แปลกแยก อย่างน้อยๆเขาก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เหมือนภาพขาวดำอันโดดเด่นบนพื้นกระดาษสีแดงสด เป็นจุดเล็กๆแสนสงบที่ถูกบังคับให้โดดขึ้นมาจากหายนะรอบด้าน หากมองไกลๆแล้วก็คงไม่ต่างอะไรจากจุดดับบนดวงอาทิตย์ เป็นสีดำมืดเพียงหยดเดียวที่เปลวไฟไม่กล้ากร้ำกลาย อาจเพียงเพราะความมืดที่อยู่รอบตัว หรืออาจเพราะหิมะขาวที่ตกลงมานั้นขวางกั้น แต่ไม่ว่าจะเพราะสิ่งไหน ความมืดนี่จะไม่มีวันถูกดูดกลืนอย่างแน่นอน
แบล็คสเปส เดอ แบล็ค กำลังมองร่างที่นอนหอบอยู่ตรงปลายเท้าด้วยรอยยิ้มกับแววตาที่ไม่การเปลี่ยนแปลง เอาตามตรงแล้วเขามองเห็นชีวิตมากมายทั้ง เกิด แก่ เจ็บ ตายมามกมายจนนับไม่ท่วน ไม่ต่างจากสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเด็กสาวตรงหน้า เพราะอย่างนั้นคำว่าสงสารหรือเห็นใจมันจึงไม่มีทางหลุดออกมาจากปากเขาเป็นแน่
ในตอนแรกนั้นเขาไม่คิดจะใส่ใจร่างเล็กๆนี้ด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็จำต้องอยู่ดูวาระสุดท้ายของสิ่งที่เขาเลี้ยงมากับมืออย่างช่วยไม่ได้ ในเมื่อชิฟ..เจ้าแมวดำตัวดีแสนรักของตนนั้นไม่ยอมไปไหนจนกว่าจุดสิ้นสุดของเธอคนนี้จะมาถึง
เขาเอียงคอ จ้องลึกลงไปในดวงตาสีผืนน้ำที่สั่นไหวนั่นด้วยดวงตาเฉยชา ก่อนล้วงมือไปหยิบขนมยัดเข้าปากอย่างที่เคย หลาวเหล็กแหลมที่เสียบทะลุปอดทำให้เด็กสาวหายใจไม่ถนัด พอเขาลองขยับมันไปมาราวกับเล่นสนุก เธอก็กรีดร้อง หอบ และไอออกมาไม่หยุดพร้อมกับเลือดที่ยิ่งหลั่งไหลอย่างทรมาน น้ำตาที่ไหลอาบหน้าเป็นทางนั้นหยดลงบนพื้นหิมะ แต่สุดท้ายก็โดดดูดกลืนหายไปกับสีแดงที่เจิ่งนอง
ร่างบนพื้นไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้มีแต่จะโดนกลบฝังอยู่ใต้หิมะเพียงเท่านั้น ต่อให้เลือดในกายนั้นอบอุ่นมากเพียงใด หากแต่สุดท้ายแล้วมันย่อมกลับมาเย็นชืดอย่างรวดเร็วอยู่ดี
และแทนที่จะรีบช่วยหญิงสาวตัวน้อย ชายหนุ่มกลับเลือกที่จะยืนนิ่งๆแล้วกวาดตาไปรอบๆ มองร่างของเหล่านักล่าที่ร้องครางด้วยความเจ็บปวดและทรมาน เขาหัวเราะคิกเบาๆเหมือนเด็กๆ ก่อนจะระเบิดหัวเราะลั่นราวกับได้พบเจอเรื่องที่ตลกที่สุดในชีวิต หัวเราะจนตัวงอและลงไปนั่งกุมท้องเหมือนคนเสียสติท่ามกลางสายตาเคียดแค้นกับเสียงก่นด่าสาปแช่ง และคำสบถมากมายค่อยๆหายไปกับความมืดสีดำและเปลวไฟที่ลุกลาม
แบล็คสเปสเหยียดยิ้มน้อยๆ เขามีความสุขเหลือเกินเวลาได้เห็นความพินาศที่ตัวเองก่อ มันช่างงดงามและสนุกสนานเสียจริง...
ในขณะที่เขาเริ่มคิดโน่นคิดนี่ เสียงเล็กๆของคนที่ไม่น่าจะมีความอดทนต่อบาดแผลมากมายจนถึงตอนนี้ก็เรียกให้เขาก้มลงมอง เด็กสาวในชุดขาวที่โดนย้อมด้วยสีแดงนอนนิ่งอยู่แทบเท้าไม่ต่างจากตัวหนอนไร้ค่าที่ทำอะไรไม่ได้...อ่อนแอ..และเปราะบาง... หกคิดจะปลิดชีวิตน้อยๆนี้ย่อมทำได้ง่ายพอๆกับเด็ดใบไม้ออกจากขั้ว แต่ยังหรอก.. เขายังไม่คิดที่จะทำ...
“ท..ท่านพี่...” เสียงแผ่วเบาเอ่ยพร้อมลมหายใจที่ขาดช่วง เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนและตั้งใจฟังในสิ่งที่เธอพยายามจะเอ่ย แต่คนกล่าวเรียกนั้นรู้ดีอยู่เต็มอก ว่าไม่ว่ารอยยิ้มนั้นจะมีเมตตาถึงเพียงใด หากแต่ดวงตาดำมืดของคนตรงหน้าเธอก็ไม่เคยฉายความจริงใจให้เธอเลยแม้เพียงซักครั้ง..
เธอเป็นเพียงตัวฆ่าเวลา..เขาบอกเธอเช่นนั้นเสมอ..
“ห..นู...จะตาย....ใช่ไห..ม....ค่ะ.....”
“ใช่”
ตอบอย่างไม่ต้องคิดก่อนยัดมาชเมลโลเข้าปากตัวเอง แบล็คสเปสนั่งเท้าคางในท่านั่งยองๆ เขาไล่มือไปตามดวงหน้าขาว ลากให้โลหิตสีสวยได้อาบย้อมผิวขาวให้มากกว่าที่เป็น
“เจ้าจะตายอย่างทรมาน ยามที่หายใจไม่ออกเจ้าจะรู้สึกถึงหัวใจที่ถูกบีบรัดทีละน้อย และความตายที่ค่อยๆคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ.. บางทีเจ้าอาจจะเสียเลือดหมดตัว หรืออาจเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว หากไม่เช่นนั้นเจ้าอาจจะโดนเผาจากไฟที่ลามเข้ามา หรือบางทีเจ้าอาจจะแข็งตายเพราะความเย็นของหิมะที่กำลังกัดกินเจ้าอย่างช้าๆ” ว่าแล้วก็ม้วนเรือนผมยาวสีดำอ่อนนุ่มนั่นเล่นไปมา
“แต่ไม่ว่าจะวิธีไหนและใช้เวลามากน้อยเพียงใด ไม่ว่าเช่นไรเจ้าก็ต้องตายอยู่ดี”
ชายหนุ่มเอียงคอด้วยรอยยิ้ม เกลี่ยน้ำตาที่หลั่งรินลงมาราวเล่นกับน้ำค้างบนยอดหญ้ายามย่ำเช้าอย่างเบามือ “ไม่อยากตายขนาดนั้นเลยสินะ” เขาหัวเราะน้อยๆ หากแต่แววตาน้นกลับเริ่มหมดความสนใจ “นั่นสินะ มันก็เป็นธรรมดาของมนุษย์อยู่แล้ว คงไม่เว้นแม้แต่เจ้าที่ข้าเฝ้าเลี้ยงดูมา.......”
“.....ไม่...ใ..ช่ค่ะ..” พูดขัดได้เท่านั้นก็กระอักเอาลิ่มเลือดออกมาอีกระรอกใหญ่ ดวงตาที่เริ่มเหม่อลอยนั้นมองเห็นเพียงสีดำที่มืดบอด...ในความมืดที่เธอมองเห็น เธอกลับรู้สึกถึงตัวเขาได้ดียิ่งกว่าใคร ในความตายที่เด่นชัด....เธอรู้สึกว่าเขาอยู่ที่นั่น ตรงนั้น.. อยู่ในความตายที่เธอกำลังจะเผชิญ
แบล็คสเปส เดอ แบล็ค... ผู้ชายที่เก็บเธอมาเป็นเหมือนความตาย เป็นคนตายที่ยังมีชีวิต และใช้ชีวิตอยู่ในความมืดนิจนิรันดร์
เขาเป็นผู้ที่สูบเลือดแทนการกินอาหาร เขาเป็นชายผู้ไม่มีเงาในกระจก.. เขาเป็นเจ้าของดวงตาและรอยยิ้มที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เหมือนกับหน้ากากของปิเอโร่ในโรงละคร..
เธอพยายามจะอ้าปาก ในตอนนี้เพียงแค่มองหน้าเขาเธอก็มองไม่เห็น เธอเป็นเพียงแค่เด็กมนุษย์ที่อ่อนแอและบอบบาง ยังไงเสียก็ต้องตายอยู่ดี แต่กับไม่ใช่กับเขา..
“หนู..แค่...แค่ไม่อยาก...ให้..............ไ..ม่อย...าก...ให้...ท่า..นพี่.....”
พยายามจะเอ่ยคำสุดท้ายด้วยพลังสุดท้ายของตัวเอง.... เจ็บ...เจ็บ..
ไม่ไหวแล้ว....แต่ขอร้องละ...
แวมไพร์ยันตัวลุกขึ้นยืน เขาหมุนตัวหันหลังกลับเมื่อเห็นมนุษย์สาวแน่นิ่งไปด้วยดวงตาเบิกโพลงที่ไร้แวว น้ำตาหยดสุดท้ายหยดลงบนพื้นและซึมหายไป.. แวบหนึ่งนั้นที่หัวใจของเธอหยุดนิ่ง แต่แล้วมันก็กลับมาเต้นอีกครั้งด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่พยายามจะไขว่คว้ายื้อเอาชีวิตของตนให้ยืดออกไป
แบล็คสเปสหันกลับมามอง เขาเลิกคิ้วเพียงชั่วครู่ก่อนเหยียดยิ้มถูกใจยามเห็นเธอคนนี้ พยายามที่จะจับชายกางเกงของผู้ที่กำลังจะจากไปด้วนแรงเพียงน้อยนิด.. หากสะบัดขาออก...เรื่องก็จะจบ แต่เขายังไม่ทำมันก็เพียงเท่านั้น
ขอเพียงแค่คำสุดท้าย.....อีกซักครั้ง...
“ต้อ..งอยู่..เ.พีย...งลำพัง............”
....กับการเดินทางอันไร้ที่สิ้นสุดโดยไม่เคยมีผู้ใดอยู่เคียงข้างกาย....
[TBC.]
-------------------------------------------
Niveus Letum.1 หรือก็คือตอนที่1 นั่นเองครับ ส่วนนี่คือประวัติของ แบล็คสเปส สำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่านกันน่ะน้าา
Niveus Letum เป็นภาษาละตินทั้งคู่ โดน Niveus หมายถึงหิมะ และ Letum นี่คือตายนะครับ...จากที่หาๆมา ก็ไม่รู้ว่ามันจะถูกหรือผิดประการใดกับการเรียงไวยกรณ์... แต่ก็เอาเถอะนะครับ 
/กุมขมับ
/กุมขมับ
ยังไงก็ช่วยติตาม และติชมด้วยนะคร๊าบบบบบ ขอบคุรมากครับ! /โค้ง
นอเทิลลลลลลลลลล อ๊าาาาาาาาาาาา อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา เธอช่างน่าร๊ากกกกกกก
ชอบภาษาอาจารย์มากครับ ภาษาสวยมากก ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ โฮๆๆ
แบล็คน่ารักจริง //กุมหน้า ถ้าพี่น้องบ้านนี้จะน่ารักกันขนาดนี้......
ชอบภาษาอาจารย์มากครับ ภาษาสวยมากก ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ โฮๆๆ
แบล็คน่ารักจริง //กุมหน้า ถ้าพี่น้องบ้านนี้จะน่ารักกันขนาดนี้......
กี๊ซซซซ ชอบบบ ติดตามอ่านต่อปายยย 
นอเทิล สุดยอด TvT
แต่ที่สุดยอดกว่าก็โมน่ะนะ แต่งเก่งมาก
อ่านแล้วอึดอัด จะตายตามนอเทิลไป ;A;
นอเทิลเป็นสาวใจดีอ่อนโยนจริงๆ ท่ามกลางหิมะและเปลวไฟ...
ยังรู้สึกถึงความอบอุ่นอ่อนโยนที่ใกล้มอดไหม้ของนอเทิลอยู่เลย
แบล็คแม่ม...เย็นชาจริง แต่ชอบฟ่ะ *ปิดหน้า*
แต่ที่สุดยอดกว่าก็โมน่ะนะ แต่งเก่งมาก
อ่านแล้วอึดอัด จะตายตามนอเทิลไป ;A;
นอเทิลเป็นสาวใจดีอ่อนโยนจริงๆ ท่ามกลางหิมะและเปลวไฟ...
ยังรู้สึกถึงความอบอุ่นอ่อนโยนที่ใกล้มอดไหม้ของนอเทิลอยู่เลย
แบล็คแม่ม...เย็นชาจริง แต่ชอบฟ่ะ *ปิดหน้า*
No comments:
Post a Comment