[YK] [08] 謹賀新年

ท่ามกลางความมืดสลัวของสิ่งรอบข้างในยามค่ำคืน นอกจากสีขาวโพลนของหิมะแล้วทุกอย่างก็ล้วนแต่เป็นสีดำสนิท แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหาให้กับตัวของเขาในตอนนี้ซักเท่าไหร่

มิสึซึกิ โคฮาคุนั่งพิงแท่นหินเล็กๆอยู่ในความมืด เสื้อสีดำของเขากลืนหายไปกับเงาเช่นเดียวกับผ้าพันคอที่แทบจะกลายเป็นส่วนเดียวกับหิมะ เขาไม่ได้ทำอะไรมากนอกจากนั่งหลับตาอยู่ตรงนั้นราวกับจะปล่อยให้หิมะได้ทับถมและกลบฝังให้ตัวเองหายไปกับฤดูหนาว แต่ไม่นานเขาก็เปิดเปลือกตาขึ้น ดวงตาที่ว่างเปล่าเงยมองท้องฟ้าสีน้ำหมึกราวกับจะมองหาอะไรซักอย่าง

เด็กหนุ่มเริ่มขยับขา เขาไม่รู้ว่าตัวเองมานั่งอยู่ตรงนี้นานเท่าไหร่ สิ่งที่รู้มีเพียงสิ่งเดียวก็คือตัวเขาเดินเรื่อยเปื่อยอยู่ในเมืองเพื่อส่งของบางอย่างอยู่ซักพักใหญ่ ก่อนจะมาจบอยู่ในสถานที่ที่ตัวเขาเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมาจบได้

อากาศเย็นที่สูดเข้าปอดนั้นบาดเนื้อด้านในของเขาด้วยความเย็นราวกับมีดโกนจนเกือบสำลัก เขายกมือที่เปลือยเปล่าขึ้นมอง ความเย็นที่กัดกินทำให้มือเขาซีกเผือกและเย็นเฉียบ แม้จะพยายามถูยังไงก็แทบไม่ได้ผล สุดท้ายจึงทำแค่เป่าลมร้อนใส่มันแล้วล้วงมันกลับเข้าไปในเสื้อโค้ทตัวยาวของพ่อที่ค้นเจอโดยบังเอิญเช่นกัน

แผ่นหลังเขาหนาวจากการพิงแผ่นหินสีทึมที่ไร้ชีวิต ไอเย็นพวกนั้นเหมือนจะบอกให้เขาอย่าเพิ่งไปไหน และเสียงลมหวีดหวิวผ่านแท่งหินมากมายก็ราวกับกำลังกระซิบกระซาบเย้ยหยัน

“....”

เสียงของเขาแห้งแหบและแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบยามเขาเปิดปาก เด็กหนุ่มไออยู่สองสามครั้ง ก่อนจะเอียงหน้ามองตัวอักษรที่ถูกสลักอยู่บนแผ่นหิน เขากระชับเสื้อหนาวให้แน่นขึ้นยามที่ควันสีขาวลอยออกจากปาก

เสียงระฆังจากที่ไม่ใกล้ไม่ไกลถูกตีจนเสียงดังก้องไปทั่วสุสาน

โคฮาคุปิดตาลงอีกครั้งด้วยรอยยิ้มบาง

“สุขสันต์ปีใหม่นะ ทุกคน”

--------------------------------------------------

Talk...

- ปีใหม่ปีนี้โคคุงมาแฮปปี้นิวเยียร์ให้คนตายหลังตระเวณไปส่งของ(?)ละครับ

- ปีใหม่นี้ได้ทานโมจิปีใหม่ด้วยละ!

- และได้ของขวัญปีใหม่อีกด้วย ดีงามแต้ : ผ้าพันคอจากเซนะ, ไม้เบสบอลและลูกเบสบอลจากโอคาเบะ