[God] Event 01

คำขอ "อยากได้พุทราในสวนของตระกูลพฤหัสสักตะกร้าหนึ่ง"
ผู้ส่งคำขอ "ตารกา ตระกูลอังคาร"

[ ตอนไปเอาพุทราที่เรือนพฤหัส ]

/แม้ร่างกายอยู่ในสภาพเต็มตัวก็ไม่ได้ช่วยให้ทำคำท้าทายง่ายขึ้น ในระหว่างที่มองหาคนตระกูลเสาร์ก็เห็น อาชา :/ #Gพฤหัส #Event01

เทวะ : มาถึงพระกูลพฤหัสก็ได้พบกับเจ้าลูกครึ่งตัวน้อยที่เคยพบในป่าเมื่อคราก่อน เพราะตนมีสิ่งที่ต้องการอยู่จึงได้สาวเท้าเข้าหา

อาชา : ท่าน...เทวะ? /เป็นครั้งแรกที่เห็นอีกฝ่ายอยู่ที่นี่ รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย/ มีสิ่งใดให้ข้าช่วยหรือเปล่าคะ? /ลองถามดูก่อน/

เทวะ : "ข้าต้องการพุทราซักตระกร้าหนึ่ง.." เมื่อถูกถามตรงๆก็ตอบกลับไปตรงๆ "ได้หรือไม่?"

อาชา : .... เรื่องนี้เอง /คิดว่าช่างเล็กน้อยนัก พยักหน้าตอบรับท่าน/ ข้าจะไปหามาให้ท่านเอง ...แต่ว่าถ้าเป็นคาราวานตระกูลพุธอาจมีให้เลือก มากกว่านะคะ..? /แนะนำให้เผื่อตัดสินใจใหม่/

เทวะ : ยกมือเป็นเชิงปราม "ข้าต้องการพุทราของเรือนพฤหัสเท่านั้น ต้องขออภัยด้วยที่ข้าเรื่องมากเกินไปนัก"

อาชา : /ส่ายหน้า/ ไม่ได้เรื่องมากเกินไปหรอกค่ะ ถ้าเช่นนั้น รอสักครู่... ท่านอยากจะมาด้วยกันหรือนั่งรอก่อนคะ?

เทวะ : /ปรายสายตามองอีกฝ่ายขณะปลดผ้าคลุมพาดหลังอาชาตัวโปรด "ข้าไปด้วยก็แล้วกัน ธุระของข้า แค่ต้องรบกวนเจ้านำทางและอนุญาต"

อาชา : /พยักหน้ารับเบาๆ/ ถ้าเช่นนั้น.. ทางนี้ค่ะ /เดินนำไปดูแผงวางขาย มีผลไม้อื่นบางชนิดจำนวนพอประมาณให้เลือกสรร มองหาพุทรา/

เทวะ : /คว้าตะกร้าที่ถูกวางไว้แถวๆนั้นขึ้นมาแล้วเดินตาม มองไปรอบๆสถานที่ รู้สึกร้อนและอยู่ผิดที่ผิดทาง..

อาชา : /มองอีกฝ่ายแล้วช่วยหยิบเลือกพุทราที่ดูสวยให้จำนวนหนึ่งก่อน/ เท่านี้...ดีมั้ยคะ? /เอียงคอเล็กน้อยถาม/

เทวะ : "พอแล้วล่ะ ขอบใจเจ้ามาก" ก้มศีรษะเล็กน้อย "ต้องการสิ่งใดตอบแทนหรือไม่"

อาชา : ...../นึกถึงคำท้าทายที่ตนได้รับมาก็เกรงใจอีกฝ่ายนัก แต่ดูเหมือนทางเลือกจะน้อยนัก/ ข้า... อยากจะขอผ้าปิดตาของท่านได้รึไม่

เทวะ : ดวงตาใต้ผ้าคาดเย็นเฉียบขึ้นมาวูบหนึ่งก่อนจะกลับเป็นปกติ "นั่นคือคำของโคมเจ้า?"

อาชา : แท้จริงคำขอนั้นบอกให้ขโมยด้วยซ้ำไป... แต่ข้าไม่อยากจะทำเช่นนั้น  แค่ได้ผ้ามาก็คงจะพอแล้ว ข้ารู้ว่ามันคงเป็นคำขอที่มากเกินไป/ถอนใจ

เทวะ : ครุ่นคิดซักพักเพราะอย่างไรก็ไม่อยากติดหนี้อีกฝ่าย "ถ้าเช่นนั้นจงหาผ้าอื่นมาให้ข้า แล้วข้าจะมอบผ้าคาดตาข้าให้เจ้า"

อาชา : /เห็นอีกฝ่ายยอมตกลงก็ดีใจ รีบพยักหน้าตอบรับ/ ข้าจะไปหามาให้ท่านเลือก /แล้วก็นึกถึงผ้าปิดตาที่เคยได้รับมาจากสหายตระกูลราหู พอหยิบออกมาดูก็ครุ่นคิดเสียนานว่าจะให้ดีไหม/ ... #ท่านอัญญาเป็นผู้วาด(?)

เทวะ : มองของในมืออีกฝ่าย "เจ้าเก็บมันไว้เถิด" (...) หยิบตระกร้ามาถือ ก่อนจะถอดผ้าคาดตาส่งให้อีกฝ่ายแล้วหันหลัง "ข้าคงต้องขอตัว"

อาชา : /ได้รับผ้าปิดตามาก็โล่งใจว่าคงไม่โดนสาปแล้ว/ เดี๋ยวก่อนค่ะท่าน /รั้งตัวไว้/ รอสักครู่นะคะ.. ข้าจะลองไปหามาให้

เทวะ : "ไม่เป็นไร" เดินกลับไปทางม้าที่ผูกไว้ ยกมือป้องตาไว้ กะว่าจะรีบกลับเลย

อาชา : /คิดว่าทำให้ลำบากซะแล้ว/ ถ้าเช่นนั้น เมื่อมีโอกาสได้พบกันคราวหน้า..ข้าจะตอบแทนท่านอย่างแน่นอน

เทวะ : "ไม่เป็นไร" ขึ้นม้าแล้วฉีกชายผ้าคลุมที่ตัวเองพาดไว้ก่อนมาปิดตาแทน "ขอตัว" ควบม้าไปทางตระกูลอังคารต่อ

อาชา : ... /โบกมือลาอีกฝ่าย/ #ขอบคุณนะคะไม่โดนสาปแล้ว #ซับ

-----

[ ตอนเอาพุทราไปส่งให้ ตารกา ณ เรือนอังคาร ]

/กว่าจะมาถึงบ้านอังคารได้ก็ปาไปค่ำ ถามทางเทพแถวนั้นว่าตารกาอยู่ไหน ก่อนจะเดินไปหาแล้วยื่นตะกร้ามอบให้อีกฝ่าย "ท่านตารกา?" #Event01 @God_TRK

ตารกา : ท่านพบอสูรหนุ่มนั่งเล่นอยู่ใต้ต้นไม้กับอสูรเด็กน้อยอีกสองสามตน ยามเมื่อขานชื่ออสูรหนุ่มก็เงยหน้ามองตามเสียง ก่อนจะขานรับว่า "เจ้าคะ?" ด้วยความเคยชิน สายตาจ้องมองทั้งท่านและตะกร้าก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย  #ตอบช้านิดนะคะไม่ค่อยมีสัญญาณ

เทวะ : เงียบไปนิดตอนอีกฝ่ายพูดกลับมาด้วยภาษาของสตรี แต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน "สิ่งที่เจ้าขอ ข้าเอามาให้"

ตารกา : "ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ" ลุกขึ้นจากที่เพื่อรับตะกร้า แต่อสูรน้อยข้างๆตัวก็กรูขึ้นไปสำรวจผู้มาใหม่และตะกร้านั้นเรียบร้อยแล้ว

เทวะ : "มิได้.. ข้าเพียงมาทำตามคำอธิฐานของเจ้าเท่านั้น" ยื่นตะกร้าค้างอยู่อย่างนั้นจนกว่าอีกฝ่ายจะรับไป ไม่ได้สนใจพวกตัวเล็กตัวน้อยรอบๆ

ตารกา : รับตะกร้าจากอสูรตรงหน้าก่อนจะโดนเหล่าเด็กน้อยแย่งไปอย่างรวดเร็ว "รบกวนท่านแล้ว ครั้งนี้ปวงเทพคงประทานพรให้สมดั่งใจท่านอย่างแน่นอน"

เทวะ : "....." ปรายตาใต้ผ้าปิดมองเหล่าเด็กที่แย่งของไปแบ่งกัน "เช่นนั้นหรือ... หากเป็นเช่นนั้น เจ้าเองก็คงเช่นกัน"

ตารกา : "เจ้าค่ะ" ผงกศีรษะเบาๆ "จริงซี.. ขอถามนามท่านไว้สักหน่อยได้หริอไม่เจ้าคะ หากวันใดผ่านไปเยี่ยมเยือนเรือนเสาร์จักได้นำของกำนัลไป ตอบแทนน้ำใจและความอุตสาหะของท่าน"

เทวะ : "เทวะคือนามของข้า แต่เจ้าไม่จำเป็นต้องนำสิ่งใดมาหรอก" มองท้องฟ้าที่เริ่มมืดลงๆ "ข้าคงต้องขอตัวก่อน หวังว่าจะไม่ถือสา"

ตารกา : "ไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ ข้าอยากตอบแทน" อสูรหนุ่มยังคงพูดจาด้วยความเคยชินอยู่เช่นนั้น "ไม่ถือหรอกเจ้าค่ะ ยามราตรีนั้นเดินทางอันตราย"

เทวะ : ยกมือแตะอกแล้วค่อมศีรษะเล็กน้อยเป็นเชิงบอกลา ยังคงทำเป็นไม่ได้ยินสำเนียงคะขาเหล่านั้นแล้วก้าวกลับไปหาม้าที่ตนผูกไว้ก่อนจะควบจากไป