วัวสีขาวนั้นสวยสง่าเสมอ ไม่สิ ต้องเรียกว่ามันเคยสวยสง่าเสียมากกว่า
เจ้าวัวตัวผู้สีขาว เขาโง้งยาวและงอนงาม ห้อยสร้อยขนนกไว้ที่ลำคอแกร่ง บัดนี้มันก็เป็นเพียงชิ้นเนื้อใหญ่ที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นแทบเท้าชายหนุ่มเท่านั้น
โร อเรสเตอร์ สะบัดเลือดออกจากมีดสั้น ดวงตาของเขาว่างเปล่ายิ่งกว่าที่เคย
“ก็ทำได้ดีนี่คะ ดิฉันนึกว่าคุณจะทำอะไรไม่ได้ซะแล้ว” เบเร็ตต้า เดอ แบล็คยืนมองร่างไร้วิญญาณของวัวขาว เธอกางร่มสีขาวดำลายลูกไม้ขึ้นบังแสงแดดที่สาดส่องลงมาในยามสาย “ดิฉันไม่รู้ว่าคุณพ่อกับคุณพี่เห็นอะไรในตัวของคุณ แต่ดิฉันก็ไม่คิดว่าคุณจะมีประโยชน์มากอะไรหรอกนะคะ”
นักฆ่าหนุ่มยืนนิ่งและรับฟัง เขาไม่ได้หันไป หากแต่ก้มลงแตะชีพจรของวัวบนพื้น กระชากสร้อยเก่าๆนั่นออกจากลำคอ
“สุนัขก็คือสุนัขค่ะ และนักฆ่าคือเบี๊ยใช้แล้วทิ้ง กรุณาจำคำของดิฉันไว้ด้วยนะคะ” ดวงตาสีท้องฟ้าทอประกายราวกับท้องนภาในยามนี้ มันดูมีเสน่ห์ในตัวของมัน และในคำพูดที่เฉยชานั้นก็ไพเราะได้ด้วยตัวของมันเอง
เบเร็ตต้าเป็นน้องสาวคนละแม่ของโทกาเรฟที่ห่างกันเก้าปี โดยปกติแล้วเธอจะไม่เข้ามายุ่งกับเรื่องพวกนี้ และช่วงนี้จะอาศัยอยู่กับญาติในที่ที่ห่างออกไป แต่วันนี้ในเมืองมีการแข่งวัวเธอจึงจำต้องมา ไม่ใช่เพราะสนใจ มันเพราะคุณพี่ชายของเธอบอกจะฝากของมาให้เธอต่างหาก และแน่นอน คนส่งของก็คือนักฆ่าคนดังกล่าวนี่แหละ
และใช่ เบเร็ตต้าไม่ชอบโรมากพอๆกับที่โรไม่สนใจเธอ ให้พูดขยายความมากกว่านั้นคือ เขาไม่คิดจะเอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอนักด้วยเหตุผลที่เกินกว่าจะอธิบายได้ แต่แน่นอนว่าหากปล่อยให้เธอเกิดแผล คนที่จะจบก็คือเขา
“เพราะอย่างนั้น กรุณาช่วงทำตัวให้มีประโยชน์มากกว่านี้ด้วยค่ะ”
เมื่อเธอหันหลังแล้วเดินจากไป เขาถึงได้หันกลับไปมอง
เขาเกลียดเธอ สายเลือดเดอ แบล็ค..
ผู้หญิงคนนี้ความจริงแค่ตวัดมีดก็สามารถกำจัดได้ง่ายๆ เพราะเธอเป็นผู้ที่อ่อนแอและหาตัวง่ายที่สุดของตระกูล แต่ก็อันตรายมากพอตัว เพราะเรื่องมันก็ไม่ได้ง่ายแบบนั้น ความคิดไม่ใช่การกระทำ
โรเลิกสนใจเธอ
เขาแล่เนื้อวัว แล้วตัดเก็บบางส่วนไว้เป็นอาหารยามฉุกเฉิน ส่วนที่เหลือนั้นเขาปล่อยทิ้งไว้
โรมองตามเบเร็ตต้าที่หายไปในฝูงชนเป็นครั้งสุดท้าย คำพูดพวกนั้นเขาได้ยินจนรู้สึกเอียน ทั้งจากเด็กสาวที่อ่อนวัยกว่าหลายปี และจากเหล่าสายเลือดของตระกูลสีดำนั่น
ชายหนุ่มดึงฮูทขึ้นสวมศีรษะก่อนจะผลุบหายเข้าไปในตรอกมืดพร้อมกระเป๋าใส่เนื้อใบใหญ่ จากนี้ไปคงมีอาหารที่สามารถเก็บไว้กินได้เป็นเดือนๆทีเดียว
ส่วนเรื่องงานเทศกาลนั้นก็ช่างมัน ใครจะทำยังไงกับศพของวัวตัวนั้นเขาไม่ใส่ใจ
ตอนนี้หน้าที่ของเขาหมดลงแล้ว และเรื่องพวกนี้ก็ไม่จำเป็นต้องเก็บมาใส่ใจ
ฉากของวันนี้ถูกปิดลง ด้วยศพของวัวขาวแสนสง่างามหนึ่งตัว
-----------------------------------------------
ความจริงแล้วมีฉากที่คุยกะม่อด้วย อยากยัดใส่เหมือนกันแต่ไม่รู้จะไปยัดตรงไหน orz
เอาเป็นว่าจะเอาไปยัดใส่ตรงส่วนของตอนพิเศษ(ที่ไม่รู้ว่าจะมีเมื่อไหร่)แทนแล้วกันนะม่อนะ ; v ;
สรุป:
เอาละ เคลียร์เว้นท์ได้แว้ว = 3 =;;;;;;
ปล. ความจริงแล้วเราชอบเบเร็ตต้ามาก วาดเธออกมาแล้วแต่ยังไม่ได้สแกน/ฮา ชอบเวลาเธอคุยกับพี่ชาย และก็ชอบเธอในหลายด้าน ถึงบางทีคำพูดของเธออาจจะทำให้คนอื่นมองไม่ดี แต่เราก็ยังขอยืนยันว่าเธอน่ารักนะมาลองคุยได้ XD
เจ้าวัวตัวผู้สีขาว เขาโง้งยาวและงอนงาม ห้อยสร้อยขนนกไว้ที่ลำคอแกร่ง บัดนี้มันก็เป็นเพียงชิ้นเนื้อใหญ่ที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นแทบเท้าชายหนุ่มเท่านั้น
โร อเรสเตอร์ สะบัดเลือดออกจากมีดสั้น ดวงตาของเขาว่างเปล่ายิ่งกว่าที่เคย
“ก็ทำได้ดีนี่คะ ดิฉันนึกว่าคุณจะทำอะไรไม่ได้ซะแล้ว” เบเร็ตต้า เดอ แบล็คยืนมองร่างไร้วิญญาณของวัวขาว เธอกางร่มสีขาวดำลายลูกไม้ขึ้นบังแสงแดดที่สาดส่องลงมาในยามสาย “ดิฉันไม่รู้ว่าคุณพ่อกับคุณพี่เห็นอะไรในตัวของคุณ แต่ดิฉันก็ไม่คิดว่าคุณจะมีประโยชน์มากอะไรหรอกนะคะ”
นักฆ่าหนุ่มยืนนิ่งและรับฟัง เขาไม่ได้หันไป หากแต่ก้มลงแตะชีพจรของวัวบนพื้น กระชากสร้อยเก่าๆนั่นออกจากลำคอ
“สุนัขก็คือสุนัขค่ะ และนักฆ่าคือเบี๊ยใช้แล้วทิ้ง กรุณาจำคำของดิฉันไว้ด้วยนะคะ” ดวงตาสีท้องฟ้าทอประกายราวกับท้องนภาในยามนี้ มันดูมีเสน่ห์ในตัวของมัน และในคำพูดที่เฉยชานั้นก็ไพเราะได้ด้วยตัวของมันเอง
เบเร็ตต้าเป็นน้องสาวคนละแม่ของโทกาเรฟที่ห่างกันเก้าปี โดยปกติแล้วเธอจะไม่เข้ามายุ่งกับเรื่องพวกนี้ และช่วงนี้จะอาศัยอยู่กับญาติในที่ที่ห่างออกไป แต่วันนี้ในเมืองมีการแข่งวัวเธอจึงจำต้องมา ไม่ใช่เพราะสนใจ มันเพราะคุณพี่ชายของเธอบอกจะฝากของมาให้เธอต่างหาก และแน่นอน คนส่งของก็คือนักฆ่าคนดังกล่าวนี่แหละ
และใช่ เบเร็ตต้าไม่ชอบโรมากพอๆกับที่โรไม่สนใจเธอ ให้พูดขยายความมากกว่านั้นคือ เขาไม่คิดจะเอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอนักด้วยเหตุผลที่เกินกว่าจะอธิบายได้ แต่แน่นอนว่าหากปล่อยให้เธอเกิดแผล คนที่จะจบก็คือเขา
“เพราะอย่างนั้น กรุณาช่วงทำตัวให้มีประโยชน์มากกว่านี้ด้วยค่ะ”
เมื่อเธอหันหลังแล้วเดินจากไป เขาถึงได้หันกลับไปมอง
เขาเกลียดเธอ สายเลือดเดอ แบล็ค..
ผู้หญิงคนนี้ความจริงแค่ตวัดมีดก็สามารถกำจัดได้ง่ายๆ เพราะเธอเป็นผู้ที่อ่อนแอและหาตัวง่ายที่สุดของตระกูล แต่ก็อันตรายมากพอตัว เพราะเรื่องมันก็ไม่ได้ง่ายแบบนั้น ความคิดไม่ใช่การกระทำ
โรเลิกสนใจเธอ
เขาแล่เนื้อวัว แล้วตัดเก็บบางส่วนไว้เป็นอาหารยามฉุกเฉิน ส่วนที่เหลือนั้นเขาปล่อยทิ้งไว้
โรมองตามเบเร็ตต้าที่หายไปในฝูงชนเป็นครั้งสุดท้าย คำพูดพวกนั้นเขาได้ยินจนรู้สึกเอียน ทั้งจากเด็กสาวที่อ่อนวัยกว่าหลายปี และจากเหล่าสายเลือดของตระกูลสีดำนั่น
ชายหนุ่มดึงฮูทขึ้นสวมศีรษะก่อนจะผลุบหายเข้าไปในตรอกมืดพร้อมกระเป๋าใส่เนื้อใบใหญ่ จากนี้ไปคงมีอาหารที่สามารถเก็บไว้กินได้เป็นเดือนๆทีเดียว
ส่วนเรื่องงานเทศกาลนั้นก็ช่างมัน ใครจะทำยังไงกับศพของวัวตัวนั้นเขาไม่ใส่ใจ
ตอนนี้หน้าที่ของเขาหมดลงแล้ว และเรื่องพวกนี้ก็ไม่จำเป็นต้องเก็บมาใส่ใจ
ฉากของวันนี้ถูกปิดลง ด้วยศพของวัวขาวแสนสง่างามหนึ่งตัว
-----------------------------------------------
ความจริงแล้วมีฉากที่คุยกะม่อด้วย อยากยัดใส่เหมือนกันแต่ไม่รู้จะไปยัดตรงไหน orz
เอาเป็นว่าจะเอาไปยัดใส่ตรงส่วนของตอนพิเศษ(ที่ไม่รู้ว่าจะมีเมื่อไหร่)แทนแล้วกันนะม่อนะ ; v ;
สรุป:
- เจอม่อ (แต่ไม่ได้ใส่ในฟิค) ม่อเลี้ยงข้าว แยกทางกะม่อ
- เจอเบเร็ตต้า(ลูกสาวเจ้านายซักคน)
- เพราะโทกะ(ลูกเจ้านาย)ฝากให้เอาของมาให้น้องสาว
- ฆ่าวัวทิ้งซะเพราะสาวคนข้างบนเป็นเหตุ....
- แล่ส่วนนึง(และแล่เยอะด้วย)ไปกินและเก็บไว้กินในวันหลัง
- ที่เหลือทิ้งไว้ตรงนั้น
- สร้อยรูปขนนกนั้นเอาติดกลับไปด้วย เหมือนว่าจะเอาไปสะสมหรืออะไรนี่แหละ
- วันนี้อารมณ์ไม่ดี
เอาละ เคลียร์เว้นท์ได้แว้ว = 3 =;;;;;;
ปล. ความจริงแล้วเราชอบเบเร็ตต้ามาก วาดเธออกมาแล้วแต่ยังไม่ได้สแกน/ฮา ชอบเวลาเธอคุยกับพี่ชาย และก็ชอบเธอในหลายด้าน ถึงบางทีคำพูดของเธออาจจะทำให้คนอื่นมองไม่ดี แต่เราก็ยังขอยืนยันว่าเธอน่ารักนะมาลองคุยได้ XD
Tags: sc, scme41 Comments
-----------------------------------------------------------------------------------------------
//มองโรที่อารมณ์ไม่ดีและไปลงกะวัว...
แต่รอบนี้อย่างน้อยโรก็ยังปลอดภัย / ถอนหายใจเฮือกนึง
เพิ่งเคยเจอเบเร็ตต้า เซย์เฮลโล่นะ สาวน้อย XD
แต่รอบนี้อย่างน้อยโรก็ยังปลอดภัย / ถอนหายใจเฮือกนึง
เพิ่งเคยเจอเบเร็ตต้า เซย์เฮลโล่นะ สาวน้อย XD
No comments:
Post a Comment