.
.
.
.
.
ที่นี่ คือต้นกำเนิดแห่งความมืดมิด อันได้ชื่อว่าดินแดนแห่งรัตติกาล..
บ้านเกิดของนักเดินทาง แห่งความมืดนิจนิรันดร์
นักเดินทางผู้นี้ไม่ เคยมีนามใดให้กล่าวขาน จะมีก็เพียงชื่อเรียกแบบปากต่อปาก
ว่า "ความอัปยศแห่งเผ่าพันธ์"
เพียงเพราะ ความแตกต่างจากรูปลักษณ์อันแสนแปลกตา
..นักเดินทางธรรมดา จึงถูกตราหน้าว่าเป็นกาลกิณี..
แค่เพียง เพราะเขามีหน้าตา ที่แลดูแตกต่างจากเผ่าพันธุ์
เพียงเพราะมีผิวขาวซีดราวหิมะแรกแห่งยามเหมันต์
หาใช่สีแทนอมน้ำตาลดั่งที่ผู้ใดเคยมี
และเพราะเขามีนัยน์ตาสีน้ำเงินล้ำลึกราวห้วงน้ำมหาสมุทร
มิใช่ดำสนิทอันพร่าวพราวระยับรับหมู่ดาว
และแม้เรือนผมของเขา จะเป็นสีเข้มแสนมืดมิด
หากแต่เพราะมันมิเคยให้ความ รู้สึก อย่างที่ผู้คนพึงจะมี
ดวง หน้าคมครี่รอยยิ้ม ด้วยนัยน์ตาแสนเย็นชา
แย้มยิ้มกว้าง กรีดเรียวปากบางราวกับเขินอาย
และแล้วก็ ถึงเวลาที่ "ความอัปยศ" ต้องออกเดินทาง
นักเดินทางยังคงแย้มยิ้ม แล้วก้าวขา
เริ่มต้นก้าวเดินไปบนเส้นทางสุดแสนยาวไกล
โดยไม่มีผู้ใดสนใจจะบอกลา
แต่ ในที่สุดนักเดินทางก็หยุดฝีเท้าลง เขาหมุนตัวหันกลับมา
เผชิญหน้ากับสายตานับร้อยนับพัน..
นักเดินทางยังคงยิ้ม ด้วยรอยยิ้มที่ไม่เคยเปลี่ยนไป
พร้อมนัยน์ตาคมเรียวนั้นจ้องมองตรงมา ก่อนกับเอ่ยปากว่า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"..ลาก่อนตลอดกาล.."
[TBC.]
ภาษาเฮียนี่ดีจังน้า...,,-- --,,
โห...ภาษาดีแฮะเรา
เพราะมากเลย

เพราะมากเลย

แลดูรันทด....
มีทีบีซีด้วย...

มีทีบีซีด้วย...

#3 เรื่องของวี่ชัวร์
ได้ยินเธอเล่าให้ฟังในมือถือเมื่อคืนแล้วล่ะ ก็โอล่ะ
เรื่องของเธอชัวร์ๆยัยวี่ ...
ได้ยินเธอเล่าให้ฟังในมือถือเมื่อคืนแล้วล่ะ ก็โอล่ะ
เรื่องของเธอชัวร์ๆยัยวี่ ...
เปิดเรื่องอลังเกิ๊นน
นี่ไม่ใช่เรื่องของโมวิวินใช่ไหม?
นี่ไม่ใช่เรื่องของโมวิวินใช่ไหม?
เรื่องอะไรอ่ะเนี้ย == !!! ????
แต่ไม่ว่ายังไง ก็โทษซะว่าแก๊สโซฮอล์ผิดล่ะกัน
แต่ไม่ว่ายังไง ก็โทษซะว่าแก๊สโซฮอล์ผิดล่ะกัน

อู้-----
ชอบจังเลยนะค่ะ เรื่องราวแบบนี้ยอ่งอ่านยิ่งไม่เข้าใจ วว่าทำมัยคนเราถึงตัดสินถุกอย่างเพียงแค่ตาเห็น
No comments:
Post a Comment