[BT] Please tell me…
posted on 10 Aug 2010 22:29 by earnest in BT
[BT] Please tell me…
.
.
.
.
.
Hey dad, look at me
พ่อครับ มองตาผมหน่อย
Think back and talk to me
คิดย้อนหลัง แล้วบอกผมหน่อยว่า
Did I grow up according to plan?
ผมโตขึ้นสอดคล้องกับแบบแผนของพ่อหรือเปล่า….
ผมยกโทรศัพท์แนบหูเมื่อเห็นว่าในที่สุดตนก็ติดต่อไปต่างประเทศได้สำเร็จ เพลงรอสายของปลายทางนั้นดังชัดเจน มันเป็นเพลง ‘Perfect’ ของ Simple plan ที่ค่อนข้างจะเก่าพอสมคร ผมยืนฟังเพลงที่เล่นไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนที่ผมโทรหาจะยอมรับสายซักที..
“ทำอะไรอยู่นะ.. เวลานี้ก็ไม่น่าจะไปทำกายภาพบำบัด หรือเดินเล่นนี่นา...” ผมบ่นงึมงำ ..หรือความจริงจะแอบปีนหนีออกจากโรงพยาบาลไปหลี่สาวที่ผับกันนะ... หรือว่าจะไปไถเงินพวกหมอเอาไปซื้อบุหรี่จนถูกเฉดหัวออกจากโรงพยาบาลไปนอนตายอยู่ข้างทางแล้ว
อืม..ทำไมเปอร์เซ็นเรื่องที่สองมันถึงค่อนข้างเป็นไปได้สูงนะ....
ผมสะบัดหัวไล่ความคิดแปลกๆแล้วทอดสายตามองไปยังเกลียวคลื่นสีขาวที่ม้วนตัวกระทบชายฝั่งอย่างเชื้องช้า..เหมือนว่ากำลังเริงระบำ ฟองสีขาวค่อยๆจางหายไปยามสายน้ำเหล่านั้นไหล่กลับลงไปยังทะเล ก่อนจะโถมเข้าสู่ผืนทรายอีกครั้งหนึ่ง..
ซึ่งมันจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ..และไม่มีวันเปลี่ยนแปลง..
เหมือนกับตัวผม...ที่ไม่คิดจะเปลี่ยนไป....
I just want to make you proud
ผมแค่อยากให้พ่อภูมิใจเท่านั้นเองครับ
I'm never gonna be good enough for you
ผมมันไม่เคยดีพอ สำหรับพ่อ
I can't pretend that I'm alright
ผมแกล้งแสดงต่อไปไม่ไหวหรอก ว่า ผมไม่เป็นไร
And you can't change me
และพ่อก็เปลี่ยนผมกับคนอื่นไม่ได้
ผมทิ้งตัวลงนั่งบนขอนไม้แถวนั้น ยังคงฟังเพลงรอสายของคนที่ผมต้องการจะพูดด้วยมากที่สุดในตอนนี้ และภาวนาให้อีกฝ่ายรับสายซักที แต่พอเพลงเล่นจนจบแล้วเริ่มวนใหม่อีกครั้ง ผมก็เริ่มเปลี่ยนมาฟังเพลงแทนซะอย่างนั้นเพราะดูท่าว่าคงอีกนานแน่กว่าอีกฝ่ายจะยอมรับสาย
เพลงที่ร้องนั้นกล่าวถึงเด็กที่พยายามทำให้พ่อของตนภูมิใจ แต่พ่อก็ดูจะไม่เคยพอใจในสิ่ที่เด็กพวกนั้นทำเลยซักนิด.. ในMV ที่ TJ. เคยเปิดนั้นกล่าวถึงเด็กวัยรุ่น 4 คนซึ่งมีปัญหาครอบครัวที่ต่างกันไป ในนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งที่ให้ห้องเต็มไปด้วยถ้วยรางวัลมากมาย..แต่ก็ดูเหมือนพ่อจะไม่เคยภูมิใจเขาซักที.. แล้วในตอนจบ.. ผู้หญิงคนแรกใน MV ก็วิ่งออกจากบ้านไป..
ผมไม่รู้ว่าวิ่งไปไหนด้วยซ้ำ แต่ TJ. กลับทำเพียงแค่ยิ้ม...
“คงไปตามทางของตัวเองละมั๊ง” เขาบอกผมแบบนั้น “เพราะไม่ว่าจะทำยังไงพ่อก็ไม่เคยภูมิใจซักที จะกระดิกตัวไปทำอย่างอื่นก็ไม่ได้ แต่พอทำเต็มที่ในสิ่งที่เขาหวงัไม่สำเร็จ..เราก็ถูกเขาว่าอยู่ดี...”
I'm sorry
ผมเสียใจ
I can't be perfect
แต่ผมไม่สามารถเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ
Now it's just too late and
ตอนนี้ มันก็สายไปแล้ว
We can't go back
เราแก้ไขอะไรไม่ได้
“พ่อแค่ต้องการคนที่สมบูรณ์แบบ.. ไม่ใช่ฉัน..”
ในตอนนั้นสายตาของ TJ. ที่จ้องมอง MV ของเพลงนั้นดูว่างเปล่า เขานั่งกอดเข่าตัวเองขณะจ้องมองนักร้อง และนักแสดงอย่างเลื่อนลอย...เหมือนกับว่า....
“เพราะอย่างนั้น.. ฉันเลยวิ่งออกมา....”
...TJ. กำลังร้องไห้.....
I'm sorry
ผมขอโทษครับ
I can't be perfect……
ที่ผมไม่สมบูรณ์แบบ.......
‘Hello!! Sorry, I’m so sorry Earnny.’ เสียงรับสายอย่างกระทันหันเมื่อท่อนสุดท้ายของเพลงร้องจบลงเป็นรอบที่สองทำให้ผมสะดุ้งเฮือก..บทจะรับสายทำไมถึงต้องตะโกนแบบนี้ด้วยนะ...บ้าจริง
ผมนิ่งไปซักพัก แอบถอนใจเฮือกใหญ่ ก่อนส่ายหน้า “ไม่เป็นไรฮะ.. ว่าแต่ไปไหนมา ทำไมไม่รับสาย..”
‘จู่ๆหมอเขาเลื่อนตรวจน่ะ เห็นว่าวันพรุ่งนี้จะไปงานวันเกิดลูกสาว แล้วเที่ยวบินกลับบ้านของเขามันเลื่อนเวลาเร็วขึ้นสามชั่วโมง’ TJ. หรือ ธีโอดอร์ หัวเราะเบาๆจากปลายสาย.. ‘..เพราะเขาเรียกกระทันหันฉันเลยไม่ได้หยิบมือถือติดไปด้วย.. รู้อะไรไหม เสียงที่ฉันตั้งไว้ดังกระหึ่มไปทั่วชั้นเลย ฮะๆๆ’
ผมหนุ่มระบายยิ้มบาง เขาหัวเราะตาม “แล้วตอนนี้ขาไปยังไงแล้วบ้างฮะ..”
อา..ยังไม่โดนเฉดหัวออกจากดรงพยาบาลสินะ TJ…..
‘อ่าฮะ ดีขึ้นเยอะเลย.. ตอนนี้เดินได้มากขึ้นแล้วด้วย แค่ยังวิ่งไม่ได้เท่านั้นเอง ความจริงก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ แต่พอดีมันขี้เกียจอ่ะนะ เลยอยู่ที่นี่ไปเลย ยังไงซะค่าน้ำค่าอาหารก็มีให้ แถมยังมีพยาบาลสาวๆสวยๆใหลี่อีกเยอะ’ ทางนั้นพูดสบายๆ แต่ทำไมคำพูดฟังดูแล้วน่าถีบพิกล..
‘แล้วแกล่ะเป็นไงบ้างเอิร์นนี่ ย้ายไปเมืองนั้นเป็นไงบ้าง’
“..ก็ดีฮะ..ตอนนี้ก็หางานอยู่....”
‘โธ่...เอิร์นนี่ตัวน้อยๆของฉัน.. พี่ชายคนนี้ละอยากตามนายไปอยู่ด้วยจริงๆ I’m miss you so much..’ ถึงอีกฝ่ายจะตัดเพ้อยังไง แต่ผมมั่นใจว่าผมได้ยินเสียงเคี้ยวขนมกรุบๆมาจากทางนั้น..
ทำไมโรงพยาบาลยังไม่ไล่พี่ออกจากที่นั่นซักทีนะ TJ..
“กินกับนอนมากๆเดี๋ยวก็ลงพุงหรอกฮะ TJ.” ผมแหย่ เงยหน้ามองฟ้าสีครามแล้วยิ้มบาง “มาอยู่ที่นี่แล้วเหมือนได้เริ่มต้นชีวิตใหม่เลยฮะ ที่ๆไม่มีใครรู้จักผมเลยแบบนี้....”
‘งั้นก็เลิกย้อมผมสีนั้นแล้วก็ถอดคอนแทคเลนส์ออกซะสิ my little boy’
ผมชะงักกับประโยคนั้นแล้วกัดริมฝีปากเบาๆ “เรื่องนั้น...”
‘แกยังย้อมผมสีนั้น แล้วก็ใส่คอนแทคข้างเดียวอยู่ใช่ไหมล่ะไอ้น้องชาย’ TJ. สวนกลับโดยไม่เปิดให้ปลายสายได้โต้แย้งใด ‘ต่อให้ไม่ต้องดูหมอฉันก็เดาได้.. ไหนแกบอกว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่.. แต่แกกลับไม่ยอมเปลี่ยนแบบนี้มันช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ Understand baby?’
“ผมแค่....”
‘กลัวรึไง?’
“..!!.....”
‘เอาจริงๆเลยนะเอิร์นนี่ แกมันก็แค่กลัวเท่านั้นแหละ’ TJ. กดต่ำลงจนเย็นเฉียบ ก่อนกล่าวต่อแบบไม่คิดจะหยุดพักให้ผมได้พูดโต้แย้งอะไร ‘Stupid boy!! ถ้าแกแค่กลัวที่จะเหมือนพ่อแกก็ไม่ต้องไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ถึงโน่นหรอกไอ้ลูกหมา! กลับมาหาฉันที่ชิคาโก้ ให้ฉันบีบคอแกเดี๋ยวนี้เลยนะเออร์เนส!!!’
..TJ. กำลังโกรธ.. ผมรู้ดี... เพราะ TJ. จะไม่เคยตวาดและเรียกชื่อผมด้วยชื่อเต็มแบบนี้ถ้ายังไม่โกรธจริงๆ....
“ผม...กลัว...” ในที่สุดผมก็เค้นคำพูดตอบไป.. รู้สึกถึงลำคอที่แห้งผากจนอยากจะกดตัดสาย แต่ถ้าทำจริงๆ ไม่ถึง 7วันเขาต้องตามมาฆ่าผมแน่..
“ผมเกลียดพ่อ.. ผมไม่อยากเป็นแบบพ่อ... TJ. แม่เคยบอกว่าผมได้โครงหน้าของพ่อมาแทบทั้งหมด ทั้งสีผมสีตา..แม้แต่โครงหน้า... ผมกลัว TJ. ผมไม่อยากมองเงาของตัวเองในกระจกแล้วคิดถึงคนๆนั้น...ผม....”
‘…But He is your dad, baby.’
เหมือนกับทุงสิ่งหยุดชะงักลงในคำพูดคำนั้น ผมนั่งนิ่ง..ใช่..เขาเป็นพ่อ...
‘In your body is already has his blood.’
“ผมไม่ต้องการ”
‘Who care?’ TJ. สวนกลับ ‘แกแก้อะไรมันไม่ได้หรอกเอิร์นนี่ตัวน้อยของฉัน.. แค่เดินเชิดหน้ายอมรับมันซะ แกก็ชนะเขาไปหลายขุมแล้ว’
“ผมไม่เข้าใจ..”
‘ไม่เข้าใจหรือไม่คิดจะเข้าใจกันแน่’
TJ. รู้ความคิดของผมทุกอย่าง เขาพูดจาดักทางผมได้ทุกคำ..
ใช่....
ก็ผมกลัวจริงๆนี่! ก็พอยิ่งโตแม่ที่มองผมก็เริ่มมองภาพผมซ้อนทับกับพ่อขึ้นเรื่อยๆ.. แล้วผมล่ะ...แม่รักผมจริงๆงั้นเหรอ? หรือที่เลี้ยงผมมาก็เพราะผมเหมือนพ่อ....แค่นั้นรึเปล่า.....?
‘..เอิร์นนี่?.. ยังอยู่ไหม ฮัลโล?’
“อ่ะ.. อยู่.. ผมยังอยู่ฮะ TJ.!” ผมรีบขานก่อนจะคิดฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้.. บ้าจริง...ช่วงนี้ผมเป็นอะไรไปกันนะ..
‘คิดมาก.. อ่อนแอขึ้นนะเราน่ะ ตั้งแต่วันที่เชอริลตายเพราะ..’
“อย่าพูดถึงเธอแบบนั้นนะ!” ผมตวาดก่อนจะเงียบลง แล้วกล่าวขอโทษ “..ผมไม่อยากคิดถึง...”
แต่ TJ. กลับถอนใจ ‘เด็กน้อยที่น่าสงสาร...’ เขาจุ๊ปาก ‘ตกต่ำจนน่าเศร้าเลยนะเอิร์นนี่ตัวน้อยๆของฉัน ดูท่านอกจากจะคิดมากแล้วยังอารมณ์ไม่คงที่นะ เข้าสู่วัยรุ่นแล้วละสิสาวน้อย..’
“หุบปากนา TJ. ใครสาวน้อยกัน” ผมเบ้ปากกับมุขของอีกฝ่าย พลางเสยผมไปด้านหลัง “ช่วงนี้อยู่ๆผมก็คิดถึงแม่ขึ้นมา.. แม่ชอบพูดเสมอว่าผมหน้าเหมือนพ่อ ตาเหมือนพ่อ..แม้แต่สีผมก็ยังเหมือน ยิ่งโตแม่ก็ยิ่งเพ้อ...ขนาดชื่อยังตั้งให้คล้องกัน บางทียังเผลอเรียกชื่อผมด้วยชื่อของพ่ออยู่บ่อยๆเลย.. นี่..TJ. สนิทกับแม่พอตัวใช่ไหม พี่คิดว่าแม่น่ะ...เคยมองผมในฐานะของเออร์เนสรึเปล่า?”
TJ. นิ่งไปนานพอดู ในที่สุดเขาก็หัวเราะแล้วตอบผมกลับมา
‘คิดมากไปรึเปล่า เขารักนายในฐานะของเออร์เนสอยู่แล้วล่ะนา ไม่ใช่ของพ่อนายซักหน่อย.. ยังไงซะนายก็เป็นลูกนะ เขาจะรักผู้ชายที่ทิ้งเขาไปแถมยังทำเรื่องร้ายๆกับเขาไว้เยอะแยะแบบนั้นได้ยังไง’ TJ. เสมอ ‘แถม เขายังแต่งงานกับรูดอร์ฟ... แล้วให้เจ้าเด็กสองพี่น้องนั่นเกิดมาด้วยไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขาไม่รักรูดอร์ฟจริงคงไม่ยอมมีลูกใหม่หรอกนะ..เลิกคิดมากได้แล้วไอ้หนู’
"โกหกรึเปล่า.."
'ฉันเคยหรอกแกรึไงไอ้น้องชายที่น่ารัก?'
ผมหลุดหัวเราะ "บ่อยไป.."
"แต่ TJ. ไม่เคยโกหกผม...เพราะงั้น...."
“ผมเชื่อใจ TJ. นะ”
‘……..’
“ขอบคุณ..ขอบคุณมากฮะ...”
‘…..อื้ม! ทีนี้ก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างเต็มภาคภูมิซักทีนะเอิร์นนี่ตัวน้อยๆของฉัน!’
“นั่นสินะ! อย่างที่ TJ. พูดนั่นแหละ ผมจะ..เลิกหนี แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่จริงๆจังๆซักที”
ผมคุยกับ TJ. อีกสองสามคำก่อนกดตัดสาย กลิ่นเกลือที่ถูกพัดมากับลมทะเลให้ความสดชื่นกว่าที่ผมเคยสัมผัส ผมเชื่อที่TJ. พูด..เพราะ TJ. ไม่เคยโกหกผม..เพราะเขาเป็นเหมือนพี่ชาย... เหมือนคนในครอบครัว...
= = = = = = = = = = = = = = = =
ชายหนุ่มบนเตียงคนไข้มองหน้าจอมือถือที่เป็นรูปโทรศัพท์สีแดงกำลังวางสาย ก่อนจะกลายเป็นภาพพื้นหลังที่เป็นรูปของเขาเมื่อ 5ปีก่อน กับเด็กผู้ชายผมทองคนหนึ่ง
“ผมเชื่อใจ TJ. นะ”
ธีโอดอร์จุดบุหรี่ขึ้นสูบ เขาเอื้อมมือไปเปิดหน้าต่างห้อง
“..แกไม่รู้ความจริงดีที่สุดแล้วล่ะเอิร์นนี่..”
ดวงตาสีอเมทิสต์หลุบมองรูปถ่ายอีกครั้ง
“ธีโอ! แหม..มาที่นี่อีกแล้วนะพ่อหนุ่ม!” สาววัยกลางคนยิ้มแล้วกอดคอเขาแน่น ดวงตาสีท้องนั้นพราวระยับ “มาหาพี่สาวเหรอจ๊ะไอ้น้องชาย”
“อย่ามาทำตัวแอ๊บได้ไหม ผมมาหาเอิร์นนี่น่ะป้า..” แต่เด็กหนุ่มกลับกรอกตา “ไม่ทราบว่าเด็กน้อยของผมอยู่ที่ไหนเหรอครับ คุณ – หญิง – ป้า”
“ต๊าย! นี่เธอใช้ปากนั่นหอมแก้มแม่ตัวเองเรอะเรา!! แล้วลูกชายฉันก็เป็นของฉันย่ะไอ้หนู!” หญิงชาวรัสเซียขยี้หัวอีกฝ่ายจนยุ่งไปหมด ไม่ได้ใส่ใจฝีปากของคนอ่อนวัยกว่าซักนิด เธอหัวเราะ “เพราะเด็กคนนั้นเป็นของๆที่คนๆนั้นเหลือทิ้งไว้ให้ฉัน.. ฉันก็ต้องดูแลอย่างดีน่ะสิ”
“ป้าพูดเหมือนไม่สนใจเอิร์นนี่เท่าไหร่เลยนะ”
“ใครว่าไม่สนกันเล่า... เอิร์นนี่น่ะหน้าตาเหมือนเขามากเลยนะ ยิ่งโตก็ยิ่งเหมือน!” เธอว่า กอดอกพูดด้วยท่าทางมั่นใจซะเต็มประดา “เขาออกจะเหมือนพ่อของเขาขนาดนั้น..ฉันจะไม่รักเขาได้ยังไง.. จริงไหมล่ะไอ้หนูธีโอ?”
ร่างสูงขยี้เรือนผมตัวเองไปมา แล้วเอนหลังพิงหมอนที่ถูกจัดให้สูงขึ้น เขาพ่นควันสีอ่อนออกจากปากเป็นสาย หากแต่ใบหน้ากลับเฉยเมยยามมองไปอย่างไร้จุดหมาย..
“เด็กน้อยที่น่าสงสาร...”
[END.]
คิดไปคิดมา.. ช่วงนี้หยุดแต่งไปซักพักจนกว่าสกิลจะดีขึ้นดีกว่า 
....
....
อูอา.. ทำไม BTW กับ BT นิสัยมันต่างกันขนาดนี้นะ.....
ส... สาวน้อย //โมเอ้กับคำนี้
ไม่ต้องไปแคร์สื่อนะเอิร์น อย่าได้แคร์ อย่าได้แครรรร์
เหมือนพ่อแล้วไง ไม่เห็นเกี่ยว Your life is yours, Not hers or his.
*รตา : บางทีแม่ก็เป็นคนที่ไม่สามารถเข้าใจได้ //หน้าเคร่ง
ไม่ต้องไปแคร์สื่อนะเอิร์น อย่าได้แคร์ อย่าได้แครรรร์
เหมือนพ่อแล้วไง ไม่เห็นเกี่ยว Your life is yours, Not hers or his.
*รตา : บางทีแม่ก็เป็นคนที่ไม่สามารถเข้าใจได้ //หน้าเคร่ง
^
^
=A=... / มองคอมเม้นบน...
.....อย่ามาลวนลามเอิร์นสิ =[ ]=!! จะไปก็ไปเล่นกับ BTW โน่น คนนี้หวงงงง!
/ ตบตีพู่วและกลั๊ช
^
=A=... / มองคอมเม้นบน...
.....อย่ามาลวนลามเอิร์นสิ =[ ]=!! จะไปก็ไปเล่นกับ BTW โน่น คนนี้หวงงงง!
/ ตบตีพู่วและกลั๊ช
ย..แยกออกก็ดีแล้วนี่นา ,,= =,, /ลูบก้น
หลายๆแบบก็เล่นได้เยอะกว่าน่ะน้า ~
โถ สาวน้อยเอิร์นนี่ /ลูบๆ
/โดนต่อยตายไป
พ..พ่อจะยังไงก็ช่างมันเถอะน่ามายเดียร์ โถ .../ลูบแก้ม
/โดนต่อยตายไปอีก ...
ก..ก้อนหินก้อนเดียวบีบให้มันส์มือแล้วก็ปล่อยทิ้งบ้างเถอะ อย่าเก้บไว้บีบนานๆเลย /แอ่ก ...
หลายๆแบบก็เล่นได้เยอะกว่าน่ะน้า ~
โถ สาวน้อยเอิร์นนี่ /ลูบๆ
/โดนต่อยตายไป
พ..พ่อจะยังไงก็ช่างมันเถอะน่ามายเดียร์ โถ .../ลูบแก้ม
/โดนต่อยตายไปอีก ...
ก..ก้อนหินก้อนเดียวบีบให้มันส์มือแล้วก็ปล่อยทิ้งบ้างเถอะ อย่าเก้บไว้บีบนานๆเลย /แอ่ก ...
#1 By Pupu Meteor on 2010-08-10 23:07
No comments:
Post a Comment