[aph]..we are different..(ลงแค่ intro พอ)
posted on 21 Jan 2011 18:12 by darkodin in Fiction | Edit
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมแต่งลงบอร์ดเฮตะเมื่อวันที่ 12/02/2009 ความจริงแล้วผมแต่งเรื่องนี้ไปได้เยอะพอสมควรแล้วละครับ แต่วันนี้ก็นะ.. กันบล็อคร้าง เลยตัดเอาแค่ Intro เท่านั้นมาแปะ คิดว่าตอนอื่นนั้นผมคงไม่เอามาแปะหรอกครับ
เรื่องนี้ความจริงแล้วเป็นคู่ของ สยามxล้านนา น่ะ.. ผมชอบคู่นี้นะ แต่ในตอนนั้นไม่จบเพราะติดสอบ แล้วก็ไม่ได้แต่งต่ออีกเลย
ยังไงก็ช่วย...ติดชมกับสำนวนสมัยก่อนผมหน่อยละกันนะครับ
เรื่องนี้ไม่มีการ แก้ไข ปรับปรุง ตัดต่อ หรือเพิ่มเติม ใดๆทั้งสิ้น....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
..We are different..(Intro)
Ayutthaya (Siam) x Lanna - Thailand
.......ข้าคือกรุงศรีอยุธยา......
......ข้าคือสยาม......
ตัวของข้าถือกำเนิดขึ้นมาบนผืนแผ่นดินนี้ในสมัยขององค์พระร่วงเจ้า..นับได้ ว่าเป็นเวลาที่ไม่ได้เนิ่นนานนัก และช่างเล็กน้อยยิ่งหากเทียบกับประเทศทางฝั่งตะวันออกเฉียงใต้อย่างจีน
ข้า ซึ่งแต่เดิมนั้นลืมตาขึ้นมาก็ยังคงเป็นเพียงประเทศเล็กๆซึ่งรายล้อมรอบไป ด้วยบรรดาราชอาณาจักรมากมายซึ่งล้วนแต่ใหญ่โตกว่าข้ากันทั้งนั้น
ซึ่งจะให้ข้าเหมารวมเรียกพวกเขาว่าเป็นราชวงศ์สยามนั้น ข้าก็ไม่อาจพูดได้เต็มปาก เพราะในสมัยนั้นคำว่าสยามยังไม่เกิด ราชอาณาจักรของข้ายังไม่มี....คนสยามหรือคนไทยนั้น แม้แต่ข้าเองก็ยังไม่แน่ใจว่าอาศัยอยู่ที่ใดกันบ้าง..หรืออาจเป็นบรรดาผู้คน จากราชอาณาจักรเหล่านั้นมารวมตัวกันก็อาจเป็นไปได้
จวบกระทั่งถึงสมัยขององค์พระร่วงเจ้าที่ได้ประกาศอิสระ และครองกรุงสุโขทัย...
...นั่นคือจุดเริ่มต้นของข้า....
......ราชอาณาจักร......สยาม.....
......ราชอาณาจักร......สยาม.....
กษัตริย์แห่งข้า.......
นายเหนือหัวแห่งข้า.......
เมื่อ ได้เริ่มก่อตั้งอย่างเป็นทางการที่เมืองสุโขทัย ภายหลังการประกาศอิสระของพ่อขุนศรีอินทราทิตย์ซึ่งนักประวัติศาสตร์สมัยนี้ ถือเป็นปฐมบรมกษัตริย์แห่งสยาม ตัวข้ายังคงเป็นเพียงเด็กชายซึ่งก้าวขึ้นมายืนอยู่เคียงข้างพระองค์เจ้าด้วย ความนอบน้อมสุดหัวใจ
ในตอนนั้นประเทศของข้ายังไม่สู้จะกว้างขวางนัก หากมองไปทางพม่ารามัญสมัยนั้นยังกว้างขวางเสียยิ่งกว่า จวบจนถึงสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราชแห่งกรุงสุโขทัย ดินแดนของข้าถึงได้ขยายออกไปได้กว้างใหญ่ไพศาลที่สุด.. พระองค์ทรงได้รวบรวมอาณาจักรน้อยใหญ่ทั้งหลายในภูมิภาคนั้นให้กลายมาเป็น ส่วนหนึ่งของข้าได้ทั้งหมด...
....ข้าคือสยาม....
.......ข้าคือกรุงสุโขทัย.......
..........ข้าคือ.....กรุงศรีอยุธยา.........
ตัว ข้า..มีฐานะเป็นราชธานีของพม่ารามัญตั้งแต่ พ.ศ.1893 จวบกระทั่ง พ.ศ.2310..รวมแล้วเป็นระยะเวลาอันแสนยาวนานซึ่งกินเวลานานถึง 417 ปี..
ก่อนจะถูกกอบกู้ขึ้นมาด้วยองค์สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช และสถาปนาราชธานีขึ้นใหม่ โดยใช้นามว่ากรุงธนบุรี...แต่การเปลี่ยนนามครั้งนี้ของข้านั้นใช้ได้เพียง 15ปี ก็ได้นามใหม่ว่ากรุงรัตนโกสินทร์ และนั่นก็ถือเป็นชื่อทางการของข้าจวบจนปัจจุบัน ซึ่งนับเป็นเวลา 227ปี อันแสนยาวนาน....
.........................................................
ข้าคือกรุงศรีอยุธยา...ช้าคือสยาม...
ตัวของข้าถือกำเนิดขึ้นมาบนผืนแผ่นดินนี้...แผ่นดินของแม่พระธรณีผู้เปรียบเสมือนพระมารดา
ผู้คนของข้า...กษัตริย์ของข้า....
ข้าถือกำเนิดขึ้นมาเพื่อปกป้องพวกเขาด้วยมือทั้งสองของข้า ถึงแม้ว่าจะมีหลายคราที่พวกเขาต่างล้มตายลงเพียงเพราะต้องการจะปกป้องมิให้ ข้าต้องตกไปเป็นเมืองขึ้นของใคร..
..พวกเขาทุกคนตายต่อหน้าข้า...
...และมันก็ถือเป็นภาระที่ข้าต้องแบกรับไปตลอดกาล...
...และมันก็ถือเป็นภาระที่ข้าต้องแบกรับไปตลอดกาล...
พวกเขาหลั่งเลือดเพื่อข้า.. ตายเพื่อข้า...
มือทั้งสองของข้ายังคงสั่นไหวยามหวนนึกถึงร่างกายซึ่งเย็นลงทุกขณะ ก่อนมันจะขาดหายไปตลอดกาลในอ้อมกอดนี้...
..นานเท่าไหร่แล้วนะที่ตัวของข้าถูกอาบย้อมด้วยโลหิตของผู้คนมากมายที่รินไหลชโลมแผ่นดิน...
ตัวข้าในวัยเยาว์ได้ปฏิญาณไว้ว่าจะต้องเติบใหญ่และเข้มแข็ง เพื่อให้แขนทั้งสองนี้สามารถโอบอุ้มเอาความเจ็บปวดและความเศร้าโศกของผู้คน มากมายที่ล้มตายลงในสงคราม...
..เพื่อเป็นแรงผลักดันให้ข้าได้ยืนหยัดและก้าวต่อไปได้อย่างมั่นคง...
..ข้าจะแบกรับทุกสิ่งไว้ด้วยตัวของข้าเอง....
จากตัวของข้าซึ่งเป็นเด็กตัวน้อยและอ่อนแอ ได้เหยียดยืนกายอย่างมั่นคงเป็นชายหนุ่มซึ่งแกว่งไกวดาบเพื่อเข่นฆ่าศัตรู และฟาดฟันกับบรรดาบ้านพี่เมืองน้องของตนในสงคราม..
...ไม่มีคำว่าปราณีใดๆ...
......ในสงคราม..ข้าจะไม่มีวันไว้ชีวิตใครแน่นอน.....
กาลเวลาทำให้ข้าเติบใหญ่... กล้าหาญ... เฉลียวฉลาด...
และกาลเวลา...ก็ทำให้ข้าได้ก้าวขึ้นไปสู่ประเทศมหาอำนาจในอาณาบริเวณนี้ได้อย่างเต็มภาคภูมิ...
แต่เมื่อนึกย้อนกลับไปอีกครั้ง..ผู้คนที่ปกป้องข้า....ข้าก็มิอาจปกป้องพวกเขาได้เลย...
..ข้าได้ล้านนามาตั้งแต่ตอนไหน..
...ข้าได้เจรจากับลาวกี่หน...
...ข้าได้รบรากับพม่าบ่อยครั้งเพียงใด...
...ข้าได้เข้าครอบครองดินแดนของกัมพูชาส่วนไหน...
...และทะเลากับเวียดนามอีกบ่อยครั้ง...
...ข้ายังคงจำมันได้ดี...
ความทรงจำของข้าไม่เคยขาดหาย แต่มันกลับยิ่งตราตรึงและฝังรากลึกลงไปดั่งต้นไม้สูงซึ่งแผ่กิ่งก้านสาขาทอด ยาวไปไกลสุดสายตา.. พวกเขาคือกิ่งใบและดอกผลที่ข้าได้สาบานว่าจะปกป้องตราบจนนิจนิรันดร์..
แม้ว่าในสายตาของผู้ที่ทอดมองมา ข้าอาจจะโหดร้ายและเลือดเย็นเพียงใดก็ตาม..
....แต่นั่นก็คือคำสาบานของข้า....
.....นั่นคือวิธีทางของสยามแห่งนี้.....
.........................................................
ชีวิตของข้ายังคงไม่ต่างอะไรจากเดิมนัก จนกระดั่งถึงยามที่ราชวงศ์จักรีได้ก้าวเข้ามา
ราชวงศ์ที่ถือกำเนิดขึ้นพร้อมเด็กชายตัวน้อยที่เป็นพวกเดียวกับข้า..
ไท...
ข้าที่ได้รับคำสั่งให้เลี้ยงดูไทให้เติบใหญ่... เด็กชายที่ซักวันจะก้าวเข้ามายืนแทนที่ข้าในชื่อของ “ประเทศไทย” หาใช่ “ราชอาณาจักรสยาม” ..
....ในตอนนั้นข้าไม่พอใจเลย....
....ไม่เลย....
.....แม้แต่นิดเดียว.....
.........................................................
บรรดาราชอาณาจักรมากมายซึ่งมีมาก่อนสยามได้แก่
ราชอาณาจักรศรีวิชัย
ราชอาณาจักรละโว้
ราชอาณาจักรกัมพุช
ราชอาณาจักรลานนา
ราชอาณาจักรศรีโคตรบูรณ์
ราชอาณาจักรหริภุญไชย
ราชอาณาจักรนครศรีธรรมราช
และราชอาณาจักรเชียงแสน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
นี่ละครับ... ขอบคุณมากครับ
อ้า อ้า อ้า อ้า!!!!!!! ฟิคที่อ่านค้างมานานนั้นเอง!!!!! =[]=!!!!! ได้อ่านอีกแล้วรู้รู้สึกคลังกว่าเดิมอีกอะค่ะ!!!!!
ฮรั๊ย...อ่านแล้วอยากอ่านต่อ(...มาก!!!)
จะรอตอนต่อไป XD!!
จะรอตอนต่อไป XD!!
เอร๊ยยย
เค้าชอบอ่าน สนุกมากเลยล๊่า~
อาณาจักรเยอะจริงๆเลยแฮ่ะ
จงแต่งต่อซะ ฮา ~
เค้าชอบอ่าน สนุกมากเลยล๊่า~
อาณาจักรเยอะจริงๆเลยแฮ่ะ
จงแต่งต่อซะ ฮา ~
กัมพูชาครับเฮีย...
แล้วก็..
จักรีครับ : D
แต่งดีแล้วอยากอ่านต่ออ่า/เกาะ
แล้วก็..
จักรีครับ : D
แต่งดีแล้วอยากอ่านต่ออ่า/เกาะ
No comments:
Post a Comment