040. [el-fic] ..thank you for everything.. 2010.10.28

[el-fic] ..thank you for everything..

posted on 28 Oct 2010 08:02 by darkodin in Fiction | Edit

   ฟาว์นนั่งนิ่งอยู่บนเตียงในห้องคนเดียว... ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามกว่าๆ และเดล์ยังไม่กลับมา

   ..คิดว่าคงกลับดึกพอตัวเพราะต้องว๊ากรุ่นน้องช่วงเย็นตามตารางที่แปะอยู่บนผนัง ต่างจากเขาที่ไม่มีเรียนเลยตลอดทั้งวัน.. นอกจากนั่งๆนอนๆอยู่ในห้องก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนหรือทำอะไร น่าเบื่อ แต่ก็ต้องทนเพราะขี้เกียจเกินกว่าจะออกไปไหน งานก็ทำจนเสร็จไปแล้ว..ห้องก็เพิ่งช่วยกันจัดไปเมื่ออาทิตย์ก่อน... ตอนนี้เลยยิ่งว่างเข้าไปใหญ่

   เขามองไปรอบๆห้องที่อาศัยเพียงแสงจากโคมไฟบนหัวเตียงส่องให้ความสว่าง เมื่อไม่มีเดล์ห้องก็เงียบ..ถึงการอยู่ด้วยกันบางครั้งก็เงียบแบบนี้ แต่มันไม่เหงา.. ไม่เหงาเพราะรู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียวเหมือนตอนนี้…

   ...คิดๆดูแล้ว.. เขาอยู่กับเดล์มานานขนาดไหนแล้วนะ....

   ฟาว์นลุกขึ้นไปแง้มผ้าม่านเปิดดู ฝนข้างนอกก็ตกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ มันทำให้เขาไม่อยากออกไปไหนเท่าไหร่ ความจริงก็ไม่คิดจะออกอยู่แล้ว เพราขี้เกียจแต่งตัวปิดมิดชิดแบบนั้นในช่วงที่อากาศชื้อแฉะ มันทำให้เขาหายใจไม่สะดวก คิดๆไปก็น่าสงสารเดล์พอดู..ไม่รู้ว่าหายใจออกรึเปล่าที่ต้องใส่หมวกแบบนั้นแหกปากใส่รุ่นน้อง..

   เขาหันไปมองเจ้าหญิงกับเจ้าชายที่นอนซบกันอยู่ในลังกระดาษ...ที่นอนของพวกมัน... เจ้าเหมียวทั้งสองนอนนิ่งราวกับเป็นเพียงตุ๊กตาตัวน้อย น่ารักจนเขาอดยิ้มไม่ได้

   “หลับสบายจังเลยนะ..” เขาย่อตัวเอานิ้วลูบหัวเจ้าหญิง.. มันซุกเข้าหาเจ้าชายอย่างออดอ้อนและนอนนิ่งอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าแมวน้อยสองตัวคงไม่ตื่นขึ้นมาเล่นด้วย เขาก็เลิกกวนพวกมัน และกลับไปนอนแผ่อยู่บนเตียง

   .......เขาได้ยินเสียงฝน....

   ฟาว์นปรือตาลง...พลิกตัวนอนตะแคงแล้วค่อยๆขดตัวเล็กน้อยอย่างเช่นทุกครั้ง...

   ..ฝน...ตกหนักขึ้นทุกที......

   จะว่าไปแล้ว.....

  .....เขา..........ไม่ได้คิดถึงเรื่องที่ตัวเองอยู่คนเดียวมานานเท่าไหร่แล้วนะ...........

   เขารู้จักกับเดล์ตอนห้าขวบ.. ในตอนนั้นเขาเพิ่งย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับเดล์ และเพราะเป็นเด็กที่อยู่ในละแวกใกล้เคียงกัน ประกอบกับอายุพอๆกันและเห็นกันบ่อย เลยทำให้สนิทกันไปโดยปริยาย

   ในตอนนั้นเขายอมรับว่าตัวเองเป็นคนร้องไห้ง่าย..จะเรียกว่าขี้แยก็ยังได้

   เป็นเด็กที่ถูกเด็กแถวนั้นแกล้งเสมอ และทุกครั้งก็จะมีพวกพี่ๆกับเดล์นี่แหละที่ปกป้องตลอด

   แต่เดล์ต่างจากพวกพี่ๆ...เดล์ฉุดให้เขาลุก และผลักให้เขาก้าวไปข้างหน้า ต่างจากพี่ชายที่พยายามจะปกป้องเขาโดยการให้อยู่ข้างหลังเสมอ

   เขาก้าวมาได้เพราะเดล์ช่วยผลัก..

   เขากล้าพอจะเดินด้วยตัวเองเพราะมีเดล์คอยให้กำลังใจ..แนะนำ และลากให้ก้าวต่อไป

   เขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ก็เพราะเดล์….

   ถึงจะดูบ้าบอ งี่เง่า ปากเสีย ไร้มารยาท ไม่ค่อยมีความอ่อนโยนเท่าไหร่... แต่เดล์ก็เป็นคนดีนะ

   มีด้านดีๆ ด้านน่ารักๆ ด้านแปลกๆ และอีกมากมาย ที่เขาซึ่งใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากว่าสิบห้าปีที่ได้เห็น

   แต่ไม่ว่าจะผ่านมานานขนาดไหน แต่เดล์ยังคงเป็นตัวของตัวเอง นอกจากนิสัยที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น กับปากที่แย่ลง นอกนั้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แม้ว่าสมัยก่อนเขาจะตัวเตี้ยกว่าเดล์ แต่ตอนนี้กลับสูงเท่ากันแล้ว ..แต่เรื่องแรงยังไงเดล์ก็มีมากกว่าอยู่เสมอ ไม่ใช่ถึงกับสู้อะไรไม่ได้...แต่ถ้าเดลเอาจริงก็สู้ไม่ได้จริงๆนั่นแหละ...

   เขาชอบเดล์นะ..เพราะเดล์เป็นเพื่อนสนิทคนแรกที่อยู่ด้วยกันกับเขามาจนถึงตอนนี้ ถ้าจะให้ไปหาใครที่พอจะรู้ใจกันเท่านี้ก็คงยากอยู่

   เขาไว้ใจเดล์มาก...แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคิดเหมือนเขาไหม

   ความจริงแล้ว เดล์เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่ต่อว่าและผลักดันเขาอย่างเต็มที่

   เขายังจำได้ว่าตอนเด็กๆนั่นเขามักวิ่งตามหลังเดล์ตลอด..และบางทีตอนนี้ก็อาจยังคงเป็นเช่นนั้น....

   มองแผ่นหลังของเดล์ที่นับวันยิ่งกว้างและแข็งแกร่ง..

   เดินตามหลังของคนที่ก้าวไปเร็วกว่าเสมอ..

   แต่ทุกครั้งที่ตามไม่ทัน ถึงจะไม่หันกลับมา...แต่เดล์ก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น

   กอดอกยืนรอเหมือนไม่ใส่ใจอะไร แล้วพอเขาเดินไปถึง เดล์จึงจะเริ่มเดินต่ออีกครั้ง..

   เดล์ก็เป็นแบบนี้เสมอ...ไม่เคยเปลี่ยนไป..

   ถึงตอนนี้เดล์จะเดินไปกับคนที่สามารถตามเขาไปได้ แต่เดล์ก็ยังหยุดรอเขาอยู่เสมอ..

   ก็ดีใจนะที่เดล์ยังรออยู่ ไม่หนีไปไหน..

   แต่บางครั้งเขาก็...

   ....เหงาเหมือนกันนะ.....

   “กลับมาซะดึกเลยแฮะวันนี้ แย่จริง...เหอ?” ดวงตาสีทับทิมของชายหนุ่มมองร่างที่หลับสนิทอยู่บนเตียง เรือนผมสีขาวๆเจือเทาจางๆเหมือนก้อนเมฆนอนขดตัวเป็นแมวและหลับสนิท

   เดล์เดินเข้าไปดูใกล้ๆ.. รูมเมทของเขาหลับไปแล้ว และดูท่าจะหลบสนิทเสียด้วย..

   ชายหนุ่มส่ายหัวเบาๆก่อนดึงผ้าห่มร่างที่ขดตัวแทบจะเป็นลูกบอล กดปุ่มลดอุณภูมิห้องและเดินเข้าห้องน้ำไป..

......ฉันไม่เคยไล่ตามนายทัน..และคงไม่มีวันทันถ้านายไม่คิดจะหยุดรอฉันเหมือนที่ทำอยู่......

...แต่ฉันต้องขอขอบคุณ...ขอบคุณนายมากๆที่ยืนรอคนอย่างฉันเสมอ....

......ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง.....

......โดยเฉพาะวันนั้น...ที่นายยื่นมือให้ฉัน......

........ฉันต้องขอขอบคุณนายจริงๆ..........

[[..END..]]

ตอนจบแม่ม เละมาก...แต่แต่งได้แค่นี้ฟระ =q=….

พยายามแต่งแบบ “ไม่แฟนตาซี” แล้วล่ะ เหมือนจริงขึ้นมาบ้างรึยัง?

ว่าแต่ใครซักคนที่เดินไปกับเดล์น่ะพอจะรู้ไหมว่าใคร?

....ถ้าไม่รู้ก็จงเวิ่นเว่อต่อไปนะ..../ชิ้ง (ความจริงคือมันสามารถคิดได้หลายแบบนะ/ฮา)

 ปล. ข่าวว่า el มันให้วาดรูปเอา...แต่ฟิคนี้ไม่มีรูปแปะเลยซักกะผีก....(/เหวง) อ่า..เอานาๆอย่าคิดมากๆ = =;; แค่จขบ. เวินเว่อจากการทำงานแวบมาแต่งน่ะ รูปเลยไม่ได้วาด เอาเป็นว่าทนๆไปก่อนล่ะกันนะ.../หนีไป..

ว่าแต่งานกุล่ะ ยังไม่เขยื้อน.......ม่ายยยยยยยย TT[ ]TT!!

เพิ่งได้อ่านล่ะค่ะ >:D
ถาษาดีนะคะ ไม่ยืดเกินไป อธิบายฉับไวได้ความรู้สึกค่ะ

ส่วนเนื้อเรื่อง บอกได้คำเดียวค่ะ ว่า

หึหึหึหึหึหึ

#5By [[ ReenZe NK ]] on 2010-10-29 13:59

Hide  Delete

มันส่อว์ว์ว์ว์ว์ว์
นี่มันคู่หู หรือ คู่รักอ่ะพี่วี่555555555

//โดนตบ

#4By VAN's Poizon. on 2010-10-28 21:46

Hide  Delete

เดี๋ยว....ทำไมฟิคมันส่ออะพี่โมวี่...(ฮา....)

มันแบบ....แบบ...มันหวาน? มันแหวว? มันน่ารัก?....ฮรึ๊ย!! บรรยายไม่ถูก!!!

แต่เอาเป็นว่ามันเหมือนฟิค 'คู่รัก' เลยอ่า...

#3By Nu_Baifern on 2010-10-28 13:58

Hide  Delete

เดล์มันดูดีขึ้นจมเลยฟร่ะโม่ว =q=,, -/ซูฮก

ฟาว์นไม่ต้องกลัวเหงา เพื่อนกันไม่ทิ้งกัน loL (> v o) -/รันกะวิ๊ง

-/มองข้อความทิ้งท้ายแล้วนวดๆโม่ว

#2By T-Han on 2010-10-28 11:51

Hide  Delete

น่ารักมากอะโมว 

คู่นี้ทำไมน่ารักแบบนี้แว่!!!!!!!!!/ตะกายหน้าจอคอม

#1By iruka{cygnus-14} on 2010-10-28 11:50

Hide  Delete